Ik kwaam ùt de suuper en wier òngeklaampt dur kender die vróégen of ik somtewèèle voetbalplòtjes vur hullie ha. Gelèèk schoot ’t me te binne: toen ik zo’n seuventig jaor geleeje die dinger zelf spaorde. Alle còrrifeeje kwaame wir boovedrèève: Faas Wilkes, Abe Lenstra, Coentje Moulijn – die allemaol nog vur ’nen appel en ’n aai stonne te voetballe. Toen was ’r gin groôt geld te verdíéne, en es ze lang genog bij d’r club han gespuld, dan kreege ze es pesjóén ’ne sigaoren of ’nen draankwinkel. Dè waare nog ies tije. Es ze teegesworrig ’nen bal vur de gool kanne trappe, dan wille ze al nòr ’t bèùtelaand en ’ne Pòrs rije. Snòtpinnekes van aamper achttien jaor...
Mer effe truug nòr m’ne suupermarkt. Nou begin ik nie te miepe dè alles zo duur ies geworre of dè ge es alleênstònde bejaorde ginne flikker òn al dè zogenòmde hamstere het. Van de drie broôi kande’r tweej weggoôie vanweege de schimmel, en van drie van de vier flesse coola ies de prik aaf. En wè motte meej zes speklappe? Ik gòi ok nie zèèke dè de normaole kassas gòn verdwèènen en dè alles vort meej zelf-sken mot gebeure, en dè ge meej oew tillefoon of oewe lozzie mot betaole. È’k dees teege m’n aauwlui ha verteld, zon ze gelèèk de blaauw buus gebeld hebbe.
Ik dwaol wir aaf. Nou hebbe die gaaste vort zukke klèène prèèskòrtjes gemòkt dè ge die aamper kunt leeze. Ik mot irst meej m’n tillefoon ’n footoow maoken om te zíén wè’t kòst. Vandeweek han ze me wir te pakke. D’r laage wòrstebroôikes in de reclaome. M’n dòchter heej ooit gezeej: “Paa, mòkt alles mer op. Ik heb niks noôdig.” Duus ik dòcht: die zal ’k ies moôi meejneeme. Koom ik thèùs, staot daor meej klèène letterkes op: vegan. Duus ’t waare echt gin koeieletters. Wòrstebroôd zonder wòrst – heb ik wir. Ik dòcht meteên òn dieje mòp: wie een worst koopt of een weduwe trouwt, weet nooit wat erin is gedou-... Afèèn, dè wies ik in mèèn geval ok nie.
Tòch mer eêntje geprabeerd. ’t Waar net zaogsel waor ’n hèùsmuus op gepiest ha. De aander drie mer in de diepvries geflikkerd. Die za’k ’r meej de feêstdaoge wel wir ùt haole en dan saome meej de voetbalplòtjes van de speulers van Ajax op tòffel legge (waant die ròkten ik nie kwèèt òn de kender). ’t Zal vúúlen es Kerstmis meej ’n leeg kribbeke en zonder sterre. ’t Mot nie erger wòrre.
Frans Oosterwaal (Kaatsheuvels)