Afgelope week heb ik nogal wè van doen gehad mee meense die vur de leste keer d’r schoen uit getrokke hebbe. D’r ies netjes afscheid van genome en d’r wier nog n’n keer volop over ze gepraót. Hoe ze gelijfd hebbe. Wè ze ammel gedaón hebbe in d’r lange leve. Hoe ze destijds d’n oorlog zen deur gekome en hoe ze d’r eige gezin hebbe opgebouwd. Mooie herinneringe om zuinig op te zen.
Bij oons thuis ies dè inmiddels al lang geleje mar daór ging dè nie aanders. Mijn vaóder ies de leste twee jaór veul ziek gewiest en daór waar nie veul van over toen we afscheid moesse neme. Oons moeder hee aalt gezeet dè ze zo nie wou eindige en ze kreeg durre zin. Op n’n maóndege meirrige naór d’n dokter omdè ze zich nie goed vuilde. Truug thuis efkes gaón zitte in n’n hendige stoel en mee trok ók oons moeder d’r schoen uit.
’t Bleft schrikke, ók al ziedet soms al wekenlang van teveure aón kome. Hoe oud ze ók geworre zen. Afscheid neme went nooit en bleft laastig. De urste weke daórnaó zedde mistel druk mee alle geregel. Nie alleen vur ’t afscheid mar vural ók alle gedoe ‘r omheen. Veural es ze nog zelfstandig wone in dikkijls ’n veul te groot huis. ’n Huis dè nog vol staót mee súnd. Alllerlei geraai waór gin man om verlege zit mar toch opgeruimd moet worre.
Bij oons han we dè goed veur mekaór. ’t Huis waar nogal rap verkocht en we han afgesproke demme nog twee weke noddig han om ’t leeg op te levere. M’n oudste zus en ik han n’n heule inventaóris gamaókt. Van de tilleviesie en de wasautomaót tot de leste theedoek en blompot aón toe. D’r waar volop geraai bij dè echt súnd waar, mar ók allerlei zooi die gin man wil.
We ware mee de eigeste keinder mee z’n aachte om te dele. Op zondige middag zemme bij mekaór gekome en wiere de lijste mee heul d’n inventaóris uitgedeeld. N’n pot koffie en thee op taófel en ’n bord goei koeke. Acht lótjes in n’n emmer en vur d’n urste ronde kijke wieter es urste mocht kieze en daórnaó de volgende tot we alle acht wè han aóngestreept van de lijst. Toen truug van acht naór één wir ammel kieze en afstrepe. Daórnaó opnieuw lotere veur ’n nieuwe volgorde van één tot acht en truug. Zo zemme d’n heule middag deur gegaón tot ók dieje leste theedoek en blompot op naóm stonne.
En de lijst waar bindend. Vur ’t end van de week moes alleman de spulle ophaóle waór zunne naóm aachter stond. Zo han we binnen ’n week ’n heul huis vol súnd leeg opgeleverd. Nog effe nun poetsronde d’r deur en klaór. Misschien ’n idee es gullie d’r ók vur komt te staón.
Jan Sprangers