Nog even en dan barst de winter weer los. Hoewel………deskundigen zeggen dat we geen strenge winters meer krijgen. Een beetje sneeuw en ietwat vorst aan de grond. Dat is het zo’n beetje. De foto’s van vroegere winters stralen een nostalgische sfeer uit. Schaatsen, sleeën, sneeuwballen gooien, erwtensoep, chocolademelk.
Schaatsen op het schoolplein
In 1963 ben ik tien jaar. Het zou een van de strengste winters worden, compleet met een Elfstedentocht die gewonnen werd door Reinier Paping. Deelnemers klaagden over bevroren voeten, dichtgevroren ogen en een helse tocht. Wij hadden toen al een eigen tv-toestel en de zwart-wit beelden kwamen in flarden de huiskamer in. Hoe het onderweg met de schaatsers ging, kreeg je pas later te horen want er waren geen mobieltjes. Of je het leuk vond of niet, je moest als kind op de schaatsen. Eerst op een slootje, later op een kanaal en toen de winter aanhield ook op een heuse ijsbaan. Ik herinner me nog dat het afzien was met die koude oostenwind. Al krabbelend kwam ik op mijn houten schaatsen vooruit en leek het meer op lopen dan op schaatsen. Onze hoofdmeester had bedacht dat we op het schoolplein konden schaatsen. De brandweer spoot het plein onder water en inderdaad kon je op het spiegelgladde plein sleeën, krabbelen, klunen en schaatsen. Brrr, ik herinner me de kou nog.
Ard Schenk en Kees Verkerk
Over kou gesproken. Nederlandse schaatsers deden het opeens hartstikke goed. Ard Schenk en Kees Verkerk wonnen medailles die tot de verbeelding spraken. Niks geen gestroomlijnd schaatspak aan maar gewoon een trainingspak met zo’n typisch wintermutsje dat zo ongeveer heel Nederland op had. Hele weekenden bleven we thuis om maar niets te missen van de wedstrijden. Standen en uitslagen werden nauwkeurig bijgehouden. Wie pech had moest zijn wedstrijd in de neervallende sneeuw rijden want een overdekte ijsbaan zoals nu in Thialf Heerenveen (= ijsstadion) bestond nog niet.
Logeren
Oom Joop, tante Hil en de kinderen logeerden op zo’n schaatsweekend bij ons. Op de slaapkamers was het niet veel warmer dan buiten. Op de ramen stonden de ijsbloemen en op de dekens bevroor je adem tot rijp. Oom en tante zagen op tegen de reis naar huis want buiten lag een flinke laag sneeuw. Eerst maar de auto sneeuwvrij maken. Starten. Euh…euh…euh…de motor sloeg niet aan. Na diverse pogingen was er alleen nog …klik… Een lege accu. Iedereen die binnen zat werd weggehaald bij de televisie en moest meehelpen met duwen. De schaatswedstrijd met Ard en Keesie moest het zonder onze aanmoedigingen doen. Een half uur later kwamen we doorweekt van sneeuw en kou terug: de motor was uiteindelijk gaan draaien. Het vervolg van het schaatstoernooi hebben we niet meer bekeken want eerst moest alles drogen bij de snorrende kachel. Gezellig die winter…..