Vandeweek komt ‘r nun controleur aón de deur vur de hondenbelasting. Bij oons kumt de veurdeur nooit ope. Hooguit bij ’n bruiloft of bij ’n begraófenis. Oons keinder zen allang de deur uit, dus ’n bruiloft zit ‘r vurlopig nie in. Of we motte gaón schaaie en nun keer opnieuw trouwe. En ’n begraófenis, daór woi ik toch nog efkes mee waachte. Ja, nun chauffeur heb ik al. Mar vurlopig stap ik nog nie in.
Afijn, via de garagedeur doe ik ope en vraóg um om z’n legetemaótie. Gé wit tegesworrig niet wè vur volk gé binne laót. Nun hond heb ik nie zeg ik, mar wel koffie. Daór zittie gin nee tege. Hij brócht nogal vuil druilerig weer mee en dan smaókt koffie deste beter. Hij zocht onder alle stoele en toffels naór nun hond mar kon niks vijne. Ja, zeettie, ik hai ’n klacht van de buren. Die han vurrige week volop geblaf geheurd. O, zeg ik. Dè waar ik. Ik waar heul erg verkouwe en heb ’n week lang alles bij mekaór gehoest. Dè zan ze wel vur geblaf hebbe aóngeheurd. O, zeettie, dan zal ’t wel goed zen. Gé het toch ginne leibaand aón gehad hoop ik.
Afijn, ik schenk ’n tas koffie veur ‘m in en raókte aón d’n buurt. Waórom betaóle de meense veur d’r katte ók gin belasting, vroeg ik ‘m netjes. Die schijte bij men de tuin vol. Omdettè nie wettelijke ies vastgeleed. Dan zulde urst naór de partij veur de diere motte om dè te regele. Binnenkort zen de verkiezinge. Dan witte waór gé op mot stemme. Nou zeg ik, dè gaót ‘m nie worre. De partij veur de diere.
En wè denkte van pijrde, zeg ik. Vandeweek koom ik op weg naór ’t bos nun ruiter te pijrd tege. ’t Pijrd ston ineens stil en tilde zunne stert op. Hij scheet nun hoop stront op straót, daór ies nun olifaant jaloers op. De ruiter keek ies om of dettie klaór waar. Zette z’n pijrd aón om deur te lope en hij haólde z’n neus nog nie eens op. Die hai de regels veur honden op straót nie geleze denk. D’n eigenaór van nun hond ies verplicht elke stront op te ruime. Waórom hoeve die pijrderuiters dè nie? Dettè nie in zo’n klein zakske paast snap ik ók wel mar doe dè pijrd dan minstens nun lijre poepzak aón. En ‘r dik belasting veur betaóle.
Nou, zee de controleur. Tot 1953 bestond er de weeldebelasting. Pijrde wiere toen ók gezien es luxe artikel en daór wier toen wel belasting veur betaóld. Mar die wet ies sindsdien afgeschaft. Es gé dè wir in wild voere zulde ók daórveur naór de politiek motte. Nou zeg ik. Dan koom ik toch wel tijd te kort want de verkiezinge zen volgende week al.
Jan Sprangers