Het moet ergens in de afgelopen julimaand zijn geweest dat er een voorstel kwam vanuit het bisdom. Een voorstel om een nieuwe pastorale opdracht als diaken te aanvaarden in Tilburg-Zuid en Goirle in Parochie De Goede Herder.
Een lichte shock voor mij, dat wel. Na precies 21 jaren (per 1 november 2004) benoemd te zijn geweest bij Parochie Wonderbare Moeder. De bisschop vond het verstandig dat ik een sabbatsperiode zou inlassen van een maand. Dat werd voor mij een (mini) pelgrimage naar Santiago de Compostela. Ik zou nogmaals het Spaanse gedeelte (Camino Frances) lopen van de tocht die ik liep in 2006 vanuit Nederland.
Vierentwintig dagen heb ik de tijd gehad om alles te laten bezinken en los te laten. Vierentwintig dagen sabbat op de Camino naar Santiago.
Vierentwintig dagen tijd om tot me door te laten dringen dat ik hier weg ga. Zo van en toen…… was ik weg. Weg bij de Wonderbare Moeder. Weg uit Drunen, Elshout, Heusden, Herpt en Hedikhuizen en omgeving. Weg bij al die parochianen en collega’s, inmiddels vrienden en bekenden.
Het enige wat me die vierentwintig dagen te binnen schoot was het woord ‘dankbaarheid’. Dankbaar voor alles wat ik hier heb mogen beleven, mogen doen, mogen geven en mogen ontvangen. Op de Camino mocht ik terugkijken en vooruitkijken. Er zijn veel mooie momenten om te koesteren maar ook liggen er nieuwe vergezichten in het verschiet.
Afgelopen zaterdag 4 oktober, tijdens de openingsviering van de Clara-kapel, op het feest van de heilige Franciscus nam ik officieel afscheid. En dit afscheid in deze maand valt me zwaar. Het lijkt misschien meestal wel dat ik alles onder controle heb, dat is vaak ook zo en daar houd ik van, maar dit afscheid heb ik niet helemaal in de hand. Ik moet loslaten…
Daarom afscheid in dankbaarheid. En afscheid heb ik in die eenentwintig jaren (eigenlijk drieëntwintig jaren als je mijn stage meerekent), al vaak moeten nemen. Van vele dierbare parochianen, waarbij ik tijdens de uitvaart mocht voorgaan. Afscheid nemen van een kind, míjn kind, in deze kerk samen met jullie. Ik zal het nooit vergeten.
Per 1 november ga ik dus naar Parochie De Goede Herder van pastoor-deken Robert van Aken, in Tilburg-Zuid en Goirle, vlak aan de Belgische grens. Ik ga denk ik seffens maar eens tanken in Poppel. Ik kijk daar ondanks het gemis van jullie ook weer naar uit. Naar een nieuw begin, zonder al mijn dierbaren in Drunen, Elshout, Heusden, Herpt, Hedikhuizen en omgeving te vergeten. Uit het oog, maar niet uit het hart.
Dank jullie wel, allemaal. Iedereen betrokken bij Parochie Wonderbare Moeder. Pastoor Babu, bestuur en pastoraatsgroep wens ik veel succes en wijsheid met het leidinggeven van de parochie richting de toekomst. Maar vooral wens ik iedereen geloof, hoop en liefde. Nogmaals van harte bedankt allemaal. ‘Vrede en alle goeds, pax et bonum’, zei de heilige Franciscus. ‘Ultreya é Suseya’, zegt de pelgrim tegen jullie. ‘Vooruit en omhoog’! ‘Buen Camino’, een goede en voorspoedige levensweg toegewenst!
Tot ooit, als God het wil...
Diaken Albert Soeterboek