Alleman die klaógt over de zomer dieme gehad hebbe in Holland, die ies nie goed wijs. Eén week waar ’t veul te heet maar vur de rest hebbe we n’n prachtige zomer gehad. Althans, bij oons in Nederland. Dè ’t weer soms goed van de leg ies waar goed te merke in Portugal, Spanje en soms in Italië. Hoosbuie en overstrominge diege vurheen aamper had. ’t Schent toch ammel mee de opwarming van de aarde te maóke te hebbe.
Mar bij oons hamme nie te klaóge. Hooguit waar ’t te dreug veur de boere en tuinders. Mar vur men om te wandele en te wielrenne waar ’t perfect weer. Ik zij ‘r dan ók volop op uit getrokke. Lest zitter iemand tege men dè ik net nun vlinder zij. Heul de week fladder ik overal hinne en nooit geen ruust in m’n donder. Dè hebbe vlinders ók nie.
’t Wielerseizoen op de weg ies inmiddels vurbij. We trekke het bos weer in op de mountainbike. Wel netjes op de routes blijve en nie es nun dolle stier dwars deur ’t bos gaón ligge ragge. We hebbe mee natuurmonumente ’n goei afspraók en blijve op de routes. En in ruil daórveur zurge zij dè de routes goed onderhauwe worre. Alleman blij dus.
Mar ók bij ’t wandele blijve we netjes op de paój. D’r zen in de Drunese duinen eindeloze wandelknooppunten en ók meerdere honden losloop routes. Gé kent mar tekeer gaón. En vur te wandele ies ’t aaltij goed weer. Ók al rijgend ’t jong hond, ik trek nun rijgenjas aón, zet ’n pet op en trek ‘r op uit. D’r ies gin weer dè men tege houd.
Nou ’t herfst ies vijnne de miste kiendjes ’t mooi om in ’t bos naór dennenappels, eikels, kastanjes en beukennútjes te zuuke. Mar wieste gullie dettè eigenlijk hummel nie maag. Natuurmonumente wil ’t nie hebbe. Ze vijne dettè onder wildpluk valt, ók al raópte gé ze allinnig mar van de grond. Volgens hullie verstoort dè ’t natuurlijk proces. Daór han wij vrúger es klein jong nog nooit van geheurd. Bij oons in huis woonde d’r un taante van oons moeder. Ze hai ’n eige kaómerke veur in huis. En alle woensdaóge es wij uit school kwame trokke we d’r mee de bolderkar op uit. Enkele grote jute zakke mee en op de beste plekke krótjes raópe. Om de komende weinter de kachel mee aón te maóke. Die mooi dreuge krótjes braande es de hel. D’r waar gin mooier aónmaókhout te vijne.
Es gé ’t nou waócht zedde nun dief en daór kende ’n flinke bekeuring veur krijge. Vandeweek kwaam ik ’n moeder tege mee ’n paór klein manne. Ze droeg nun plestieke zak bij zich vol mee mooi takskes, dennenappels en eikels. Wè godde daór mee doen vroeg ik netjes. Witte gullie wel degge dan dieven zijt. Ik heb mar efkes uitgeleed waórom dè nie maag. Dè werkt beter es foetere.
Jan Sprangers