Ik hou van diere. Nie allinnig in en om huis mar veural ook in de vrije natuur. Hoewel. Lest waar ik nie zo blij mee ’n kat bij oons in de buurt. Ik weet dè veul meense de kat ’s avonds vrij laóte buite zodè ze rond kenne kunne scharrele. Mar bij oons kwaam ‘r een alle naachte op visité om in menne tuin te schijte. Alle naachte ongeveer op dezelfde plek. Ik naór de winkel om katteschrik. Nie dè ze daór van schrikke mar dè stinkt verrekkes en daór zen ze nie dol op.
Nou ’n paór weke heb ik ’t wir onder controle en bleft ze weg. Ik vijn ’t wel bijzonder dè meense willes en wetes de kat buite jaóge om de boel op ’n aander onder te schijte. Ik zij ‘r mar nie bij gaón zitte om te kijke wie z’n kat ’t waar. Ik wil zelf ook op tijd naór bed.
Jaóre geleje hebbe we zelf twee hondjes gehad waór we ók veul plezier aón beleefd hebbe. Wel zeventien jaór ies d’n oudste geworre en we denke daór mee veul plezier aón truug. En es we nou aón de wandel zen kome we veul meense tege mee één of meer hond. En die krijge aaltij aóndacht. Gelukkig komt oonze vakaantie hond nog regelmaótig. Daór kijke we naór uit.
Mar es we ’t over ’t wild gaón hebbe dan wordt de toon meteen aanders. Hoe lang zen ze al nie bezig over de wolve die steeds meer teveurschijn kome. Nie mir zo schuw es ze zouwe moete zen mar op sommigte plekke kome ze al ’t dúrp in. En ze blijve mar schaópe en aander jong vee dood bijte. En ‘r tege optreje ies nie bespreekbaór. Es gé ’t waógt om nun wolf om te legge riskeerde gé zomar enkele jaóre gevangenis. Dan kregt de wolf beter te ete es gij denk.
Gelukkig hemme bij oons in de Drunense duinen nog ginne wolf gezien, mar wè denkte van de dassen? Die zen net zo beschermd en meude ók nie opruime. De mountainbike route ies ‘r veur omgeleed. ’t Halve zolenpad naór Wollik ies al enkele jaór geleje verzakt, mar d’r wordt niks aón gedaón. Ja, ze hebbe nou ’n nieuwe burcht gebouwd, ’n eindje verderop. En nou mar hope dè ze wille verhuize.
Gé wilt nie wete hoeveul dasseburchte ‘r zitte in d’n duin. En ók die struine heul de naacht de buurt af. Op zuuk naór iets lekkers aón de raand van de akkers en laóte daórbij volop spore aachter. Dè zaag ik vandeweek toen ik ’s avonds nog ’n rondje om d’n duin fietste. Alle boere zen op dit moment druk om de maïs binne te haóle mar op één plek han de dasse zoveul overhoop gehaóld en verinneweerd dè d’n boer de restante mar bij mekaór geharkt hee.
Es dank veur stank hittie ‘r mar ’n bordje bij gezet. Dassen bedankt. Ik zij absoluut veur de diere mar kan me indenke dè zonne boer dur toch dikke peeje van schet. Was ’t mar nun wollen das, zal hij gedócht hebbe. Dan kon ik ‘m uit trekke.
Jan Sprangers