Irma van Veldhoven-Brok (Drunen) liep voor de 19e keer de 80 van de Langstraat . Gestart met vriendinnen, damesgroepjes, gezinsleden en familie: Al die verschillende jaren waren vol plezier, anekdotes en bijzonderheden. Gezellig om samen te lopen, maar ook alleen lopen vond Irma nooit vervelend: “Dan praat je makkelijker met anderen en dat leidt vaak tot interessante gesprekken en inzichten. In de nacht muziek op tegen de saaiheid en om een ritme te houden”. Irma liep afgelopen weekend haar 19e 80 van de Langstraat. Ze houdt zich in het vervolg beschikbaar, voor vrijwilligerswerk en als er mensen haar wandelcoaching op prijs stellen.

Door Irma van Veldhoven-Brok

De weergoden

“Wat was het prachtig weer, toen ik afgelopen zaterdag 6 september mijn startnummer 1509 ophaalde aan de Taxandriaweg! Maar naarmate de week vorderde werd er voor het weekend van de 80 toch erg wisselvallig weer voorspeld. Die laatste week hou ik dat altijd dagelijks in de gaten. Marco Verhoef zei plotseling twee dagen achter elkaar dat de zaterdag droog ging eindigen en de zondag droog zou beginnen, toen had ik er weer vertrouwen in dat het goed ging komen!”

Warm bad

Het ophalen van het startnummer was -als vanouds- als een warm bad. Een vriendelijk welkom en een efficiënte afhandeling van de administratieve zaken: “Weer keurig netjes vier veiligheidsspeldjes bij het pakketje en duidelijke instructies wat verder de bedoeling was. Het mag ook wel eens gezegd worden hoe er mee vooruitgedacht wordt door bestuur en vrijwilligers om alles soepeltjes te laten verlopen.” Ook toen Irma -vanwege de start nu bij RKC- vroeg of ze gewoon vanuit Drunen bij start en finish haar fiets goed kon stallen, werd keurig uitgelegd dat er een fietsenstalling ingericht werd, onbewaakt. “Nou”, zei Irma. “Dan kom ik toch op mijn oude barrel, geen probleem. Het is al fijn als ik voor de start nog effe naar de WC kan, dat is al meer dan wat er bij het Unnaplein mogelijk is.” Die zaterdagmiddag bleek de 'bewaakte fietsenstalling' daar alweer niet bewaakt, wat haar verraste.

Moeilijk, de 80?

Het lopen zelf gaat Irma meestal goed af. Ze heeft slechts twee keer grote blaren gelopen. Eén keer door een onweersbui op de Bosscheweg in Drunen, waardoor ze heel lang met natte voeten liep. Een andere keer had ze te hard gelopen om iemand bij te kunnen blijven. “Mijn hakken te hard in de grond gezet, waardoor ik op het laatst mijn voeten alleen nog maar plat neer kon zetten en zo naar de finish strompelde.” Er was ook nog een keer een blessure die Irma op maandag pas ontdekte. Haar linkerbeen was helemaal dik. Ze was toch gaan lopen nadat ze op zaterdagochtend bij De Overlaat met een broodkrat haar scheenbeen had bezeerd. Ze stelde in die tijd lunchpakketten mee samen voor alle vrijwilligers langs de route: “Het jaar daarna heb ik dat -na 9 jaar- veiligheidshalve maar overgeslagen.”

Irma vervolgt: “Een keer heb ik gedacht dat ik De Moer niet zou halen. Dat was toen het ’s nachts zo ver afkoelde, dat mijn bovenbenen pijn gingen doen van de kou. Het was toen maximaal twee graden”. Hoe dat afgelopen is? “Nou, toch gewoon doorlopen met de twijfel in mijn lijf, het deed echt veel pijn, mijn broek was te dun. Maar door het heldere weer warmde de zon me in de ochtend weer snel op, zodat ik met tranen in de ogen De Moer inliep, van opluchting dat de pijn wegtrok.” Wat Irma's geheim is om de finish van De 80 te halen? "Een goede voorbereiding, positief denken en vooral je eigen tempo lopen."

Eten

Advies van Irma: Zware maaltijden vermijden, dat kost je lijf teveel energie. Elk uur wat eten, al is het maar een halve banaan of een krentebol, dat blijft je energie aanvullen. Dat beïnvloedt namelijk ook je geestelijke gesteldheid. Als je niets meer eet, word je somber en dat moet je niet hebben, zeker niet in de nacht. “Op de zondagochtend loop ik op appeltjes en cola, iets anders kan ik niet meer wegkrijgen. Gek dat ik nooit cola drink, maar elk jaar bij de 80 blijft mijn motortje daarop draaien!” Op de laatste kilometers pakt Irma enkele dextrootjes om nog enigszins vlot over de finish te huppelen. Ze vertelt, hoe ze eens bij de Nijmeegse Vierdaagse op de laatste dag daarmee nog heeft staan twisten, toen er wat lekkere rock- en roll muziek gedraaid werd. “Als ik op zondag na de 80 weer thuis ben en gedoucht heb, eten we steevast ’s avonds Chinees, zóó lekker! Veel koolhydraten, daar heb ik dan weer behoefte aan!”

Bijzondere sfeer

“Dat we toch al 42 jaar in De Langstraat in staat zijn om met z’n allen zo’n evenement neer te zetten, dat vind ik geweldig! De saamhorigheid, hulpvaardigheid van de vrijwilligers en mensen langs de route, het feest eromheen, wat een vreugde! En super dat het dit jaar tóch door kon gaan!” Is er dan geen kritische noot? Jawel! “De vuurkorven, die mogen van mij wel achterwege blijven. Dat slaat op je adem!”

Deze editie

Door wat uitdagingen met haar gezondheid afgelopen jaar, zag Irma het niet meer gebeuren. Maar nu het weer wat beter gaat, wilde ze nog heel graag één keer de 80 lopen, ook omdat ze er vanuit. gaat dit de laatste keer is. "Het was een erg koude nacht maar gelukkig hebben we, op een paar spetters na in Waspik, geen regen gehad. Ik heb goed gelopen, wel last van mijn rug en benen, maar geen blaren." Onderweg werd Irma in Kaatsheuvel blij verrast door haar broer met zijn vriendin en vlakbij de finish door haar vader Piet. Uiteraard werd ze ook aangemoedigd door haar man en dochter Anouk."Ter hoogte van het Halve Zolenpad, net na De Overlaat, belde mjn dochter Freya mij om 3.15 uur vanuit haar stageadres in Paraguay. Een erg leuke verrassing!" Irma is blij verrast met de start en finish bij het RKC Mandemakers stadion, dat ook over goede faciliteiten beschikt met na de finish ook eetgelegenheid. "Er was veel gezelligheid onderweg en bij de finish, mede dankzij het mooie weer." Irma finisht rond 14.45 uur. De exacte tijd volgt nog op de oorkonde die Irma gemaild krijgt.

Trots en blij

“Ik ben heel blij dat ik dit al vanaf 2004 heb mogen meemaken. Het was vooral genieten en ik ben heel dankbaar voor alle support erbij. Als kind/puber (uit Baardwijk) vroeg ik me altijd al af of ik het zou kunnen. Toen ik na de geboorte van twee prachtige dochters wat zwaarder bleef, ben ik gaan trainen en daarmee 14 kg afgevallen. Én ik ontdekte míjn sport: wandelen! Ik heb er zelfs mijn bedrijf naar genoemd: 'Camminare' is Italiaans voor lopen/wandelen. De aanmoedigingen van familie en vrienden hielpen altijd enorm. Jaren geleden waren mijn beide ouders er nog bij. Dat is voorbij, maar die goede herinneringen houd ik vast. Net als die aan mijn goede vriendin Christine, die meestal even kwam kijken. Vorig jaar namen we afscheid van haar. 15 september is haar geboortedag, vandaar mijn loopnummer.”

De mooiste 80? Dat was die keer, dat ze samen met haar oudste dochter Anouk liep. De trainingen samen en de herinnering aan die nacht, dat ze haar 14-jarige voor Dongen op de WC moest wakker maken. Geweldig trots was Irma, toen Anouk haar enkele jaren later 'het snot voor de ogen liep' op het laatste stuk en een halfuur eerder finishte.

Toekomst

“Hopelijk blijft de 80 bestaan als evenement, want het verbindt!” Ook als voormalig bestuurslid en vrijwilliger gaat het Irma aan het hart als het definitief zou stoppen. Ze wil zich in het vervolg weer als vrijwilliger in gaan zetten. Wel kunnen er wat aanpassingen gebeuren volgens haar: “Ja, ik zou dat tassentransport achterwege laten. Dat scheelt een hoop gedoe, geld en vrijwilligers. En ja, die veiligheidsspeldjes zijn hartstikke fijn hoor, maar mensen mogen ook zelf bedenken hoe ze een loopnummer opspelden. Het mag best iets soberder. Ook zou ik -hoewel mijn man en dochters Freya en Anouk vaak geholpen hebben op de Eikendijk als vrijwilligers- de eerste post eruit halen. Dan loop je nog op je avondeten. Een flesje water met een koekje zelf meenemen lukt ook nog wel. Deel die appeltjes gewoon de volgende dag ergens uit, lekker!”