Alle kere es ik efkes un boodschao heb in ’t dúrp, loop of fiets ik deur d’n Brabantse weg. Daór zit al sinds jaór en dag nun hobbyboer mee ’n grote kiepe ren. En dè bleft nie alinnig bij kiepe want d’r scharrelt van alles rond. Geite, knijn, kiepe en nun ouwe haón. Tege de vakaantie ziede alle jaóre meer en meer knijn in de ren. Die worre waarschijnlijk over de gaós gezet omdè de meense op vakaantie wille. Jaóre geleje liep ‘r ók nog ’n perdje. Elsje hiette ze. Ze vraat rond deze tijd van ’t jaór alle appeltjes van de beum die in de kieperen stonne. Mar Elsje ies allang nie mir. Van ouwerdom gesturve. Al enkele jaór geleje.
Verleje week liep ik wir ies op ’t gemak naór de Liddel vur ’n boodschap. D’n hobbyboer ston zelf ók ik de ren. Hij viet net ’n jong kuikentje van de grond. D’r scharrelde d’r veertien rond van éénen dag oud. Veertien kuikentjes van innen dag. Gé wit nie wè gé ziet. Zen die ammel van één kiep, vroeg ik ‘m nog. Nee, waarschijnlijk van twee want d’r ware twee kiepe die saóme op d’n nest gezete hebbe. Gin wonder dè dieje haón ‘r zo schraól bij lúpt, zeg ik. Die higget mar druk mee zoveul kiepe. Die vervilt z’n eige nie. Nee, zi d’n boer. Diejen haón heb ik al heul lang lope en hij ies al verrekkes oud vur n’n haón. Ik heb al enkele jonge haóne gehad om ‘m te vervange mar dè ging alle kere verkeerd. Hoezo verkeerd, vroeg ik ‘m nog. Nou, ze hebbe men altij verteld dè es gé n’n jonge haón in de ren zet dè gé d’r d’n urste keer bij moed blijve. Om te kijke of ze mekaór wel dulde. En alle kere waar ’t hetzelfde verhaól. D’n ouwe haón daógde de jonge haón uit vur ’n wedstrijdje hard lope. Ze koze saóme ’n kiep uit, hummel aón d’n aandere kaant van de ren. D’n ouwe haón vroeg alle kere twintig meter veursprong op de jonge haón. Degene die es urste bij de kiep waar, mocht ze ’n burt geve. En ik zaag alle kere dieje jonge haón aachter d’n ouwe aón renne en docht dè ’t nun homo waar. Ik heb ‘r al vier afgeschote veurdè ik deur haj wè vur vuil spelleke dieje ouwe haón speulde.
Mar nou zal ók hij ‘r aón motte geleuve. D’r ies in de buurt geklaógd dè d’n haón veul te vroeg kraait ’s meirriges. Nou he’k de pliesie aón de deur gehad mee ’n melding van geluidsoverlast. D’r zen blijkbaór meense kome wone die nun kraaiende haón ’s meirriges vruug, nie goed kenne vele. Dan han ze hier nie moete kome wone, zeg ik. Es gé op ’n dúrp woont dan kande verwaachte detter klein vee rond scharrelt.
Dè kan wel zijn, zee d’n hobbyboer. Mar ik mot geen gezeik aón de deur. En zeker nie van de pliesie. Ik denk dettie vandeweek toch rijp ies veur de pan. ’t Zal wel ’n taai stukske vlees zen, mar dan knauw ik ‘r wel wè langer op. Zo opruime ies toch ók sund.
Jan Sprangers