Vrouwe bloot. Handel dood. Dé zee oons vaóder vrúger al. Wij ware thuis heul ’t jaór druk mee oonze grúúntewinkel. Mar zo gauw heul Nederland aón ’t straand ligt of op de camping, dan donderde de verkoop hummel in. Dan han de miste huisvrouwe ineens gin zin meer om efkes naór ’t Hoekske te fietse vur verse gruunte.
Hoewel de term komkommertijd eigenlijk meer gaót over detter weinig nieuws te meldde ies in de vakaantietijd. De regering presteert zowieso weinig mar die zen nou òk nie thuis. De miste bedrijve draaie op halve kracht waórbij de productie stil valt. De bouwvakkers zen vertrokke naór beter weer. Ja, zelfs oonze gruunteboer en slager zen d’r drie weke lang nie. Half Drune vergaód van d’n honger. De leste week waar de zondagse soep in de reclame, mar daór kan ik gin drie weke op tere.
Mar nie getreurd. Wij zen verleje week òk ’n paór daóg op pad gewiest. We ware mee de museumkaórt uitgenodigd op kasteel Duivenvoorde in Voorschoten. Op de heenweg deur Wassenaar viel meteen al op detter daór in de buurt nog veul oud geld zit. Man, wen kapitaóle parke en huize staón hier. Vanaf de parkeerplaóts liepe we langs ’t paviljoen en ik mee naór binne. Ik vroeg waór we moesse zen veur de koffie mar ze snapte d’r nie veul van. We wiere deurgestuurd naór ’t kasteel. Mee toen we binne stapte viel me al op dè ze hier ammel mee n’n heten ijrpel in durre strot praóte. Ze liepe nog net nie neffe d’r schoen mar veul schilde ’t nie. En stuk veur stuk nun dikke nek. Normaól om kijke kanne ze nie. De kien strak omhoog om te laóte zien dè dieje heten ijrpel in de weg zit. Man, man wè ’n volk. Ik waar goed in staót om mee om te draaie mar ’t waar vur niks. Dan wilde dè nie misse toch?
’t Kasteel waar prachtig en ’t verhaól over de hele geschiedenis waar prima. Daór zeg ik niks van. Op de truugweg ’t park uit toch mar wir efkes naór ’t paviljoen vur ’n bakske, op ’t gemakske. Ik heb gijre ’n goei tas koffie mar toen ze ’t kumke brochte waar munne zin al over. ’t Kumpe kwaam rijgt uit ’n kinderserviesje denk. En toen ik ‘r in keek zaag ik det òk nog mar half vol waar. ’n Paór heul klein slokskes en op waar munne koffie. Ik heb wel ies geheurd van ’n Haógs bakske mar daór waar dit nog ’n mini uitvoering van.
We zen in Wassenaar blijve slaópe in ’n B&B. Dè waar ’n perfect plekske midde in de stad mee ’n goei ontbijt. Sommigte meense wete dus wel hoe ’t heurd. Naó ’t ontbijt zen we gaón wandele in de koninklijke landgoederen de Horsten. Een prachtig park mee eeuwenoude eike en berke beum. Man wè ’n prachtige omgeving. Onderweges nog enkele prachtige reeën gezien. Ik denk dè Willem òk op vakaantie ies, zeg ik tegen oons vrouw. Aanders hattie ze al lang af geschote.
En òk nou wir ’n bakske natuurlijk veur we op huis aón ginge. In theepaviljoen De Horsten. Gebouwd in 1861 als schiethuis in opdracht van prins Hendrik. De broer van koning Willem 2. Ik durfde aamper koffie te bestelle, naó mijn aónfluiting van giestere. Mar de dames ware heul behulpsaóm en toen ik vroeg wè ze bij de koffie han, kwaam ze mee ’n heul schaól gebak aón. Zen die ammel vur men, vroeg ik nog. Nee, ik moes ‘r één uitkieze en oons vrouw ook. En de koffie? Ik vertelde over dè halve Haógse bakske van giestere mar ik kreeg ’n goei advies. Ik moes ’n Americano bestelle. Dan maóke ze ‘m extra lang en in ’n fatsoenlijke kom. Alwir wè geleerd.
Jan Sprangers