Sinterklaas
Op de foto zien we drie lieftallige meisjes die plezier beleven aan het spelen met poppen. Waarschijnlijk is de foto meer dan vijftig jaar geleden gemaakt. De tijd dat de wereld er nog overzichtelijk uitzag. Jongens speelden met meccano, autootjes en voetbalden op straat. Meisjes vermaakten zich met poppen, elastieken en kleurboeken. En hoe leuk dat spelen voor de kinderen destijds ook was, lijkt het erop dat de moderne tijd een verbod heeft gelegd op typische jongensspelletjes en andersom geldt dat ook voor de meisjes. Na de zomer vallen de speelgoedboeken weer op de mat met sinterklaas in gedachten. Vroeger zagen we een foto van een jochie bij de brandweerwagen en bij de poppen een foto van een meisje. Dat wordt angstvallig en een beetje gekunsteld veranderd. Ook jongens moeten kennelijk houden van kleurboeken, winkeltje spelen en kaatsballen. Meisjes moeten plotseling gaan spelen met een timmerdoos, auto’s en spiderman.
1963
Hoe anders was dat in de tijd dat ik een ventje van tien was. In 1963 speelde ik met een houten kar die de buurman voor mij had getimmerd. Op straat werd er door de kinderen gerolschaatst en getold. Niemand die zei dat het verkeerd was om met poppen te spelen, die zei dat je niet met een goocheldoos in de weer mocht zijn.
Smurfen
Zoals zo vaak is het ook op het gebied van kinderspelen doorgeslagen. Een kleinkind van ons, inmiddels tien jaar, is nog altijd blij met nieuwe stiften, een buisje met zeepsop om de prachtigste bellen mee te blazen en een zachte knuffel. Toen ze onlangs met oma in de Action winkelde en daar die stiften, bellenblaas en knuffeltje kocht, vroeg ze aan oma of ze niets wilde vertellen aan haar vriendinnen. Oma begreep het niet zo goed en vroeg wat ze bedoelde. “Kijk oma, ik vind het nog heel leuk om te kleuren, met poppen te spelen en te kroelen met dat zachte knuffeltje. Maar als mijn vriendinnen dat zien, vinden ze mij vast kinderachtig. Van hen ‘moet’ ik luisteren naar muziek van Suzan en Freek en niet naar K3. Die andere meisjes vinden de filmpjes van de Smurfen iets voor baby’s maar die blauwe mannetjes vind ik juist zo schattig.”
Wandelen in het park?
Oma schrok van de bekentenis van Anique en sprak er die avond met mij als opa over. Sjonge wat hebben we het moeilijk gemaakt voor kinderen. Mag je nog wel kind zijn? Moet je als tienjarige je opmaken als een bakvis van zestien? Ik kreeg medelijden met al die kinderen die niet zichzelf mogen of kunnen zijn. Hoe spijtig is dat en ligt daar een opdracht voor ons als volwassenen? En hoe zit het met de jongetjes van nu? Moeten zij heimelijk met kleurboeken aan de slag? Ja, ik weet het, we promoten dat kinderen met roldoorbrekende spelletjes bezig zijn. Maar is het ouderwets als we het toch een beetje vreemd vinden als een jochie van tien jaar met een kinderwagentje inclusief pop gaat wandelen in het park?