Hé gàòde mee?

Marie van de Middelhaai geeft ruim 20 jaar rondleidingen in en rond haar boerderij uit 1650, die anno 1750 een stenen voorgevel met schuiframen kreeg en anno 1890 werd voorzien van een herd (historische huiskamer), een geut (historische keuken) met pomp en kelder, een plee met poepdoos enz. en sindsdien nauwelijks is veranderd. Marie leeft ouderwets: zij slaapt in de bedstee, breit haar eigen sokken en borstrokken, spreekt ‘t Vlijmens dialect, heeft een kabinet vol Vlijmense mutsen en eet ouderwetse (vergeten) groenten uit haar moeshof. De boerderijbiotoop (de omgeving van de boerderij) is nog ouderwets groen. Gemeente Heusden heeft, tot grote verbijstering van Marie, 2 nieuwbouwhuizen gepland vol in het zicht vanuit de historische huiskamer(ramen), waardoor de 19de-eeuwse boerensfeer van Marie haar levend museum voorgoed verloren zal gaan. Marie beschrijft wekelijks haar dagelijkse leven in de nu nog ouderwetse groene boerderijbiotoop. Óóns Marie schrééf in de afgelópen 21 jaoren bè mekare 112 liekes óver ’t aauwverwetse alledaogse eenvoudige tevrejen boerelèèven. Marie pebeert van ieder lieke ’n kort filmke te maoken mi grúún beelden van ’t bóéderijke, van binnen en van búíten, zólang dè nog kan. Ès er die medèèrn húís komen te staon, die-j-’t ùìtzicht van ’t bóéderijke *verinneweren, dan is ’t te laot en is ’t aauwverwetse, sund zat, vórt vèùrgóéd vèùrbij, krek ès nou bij kesteeltje Stéénenburg in Kúíjk. Wilde de aauwverwetse filmkes gèère (vèùr de Hàòrstéég: gaare) zíén, dan kande die op Facebook vèènden gewóón onder de naom Marie van de Middelhaai. Déés wèèk prizzeteer ik hier vèùr jullie de tekst van m’n lieke: Hé gàòde mee?

Wè dinkte? Vleei wèèk wó-j-ik wè *béziën plukken vèùr in de yoghurt, zie’k daor ’n klèèn pinégeltje vaast zitten in ’t béziënet, 'n wèèk of 6 of 8 oud ('ne centiméter of 10 gróòt), dè net himmel vaast in z’n pinnekes. Nie d’r ùìt te krèègen! De knipschèèr d’r bijgehàòld en m’n *nei(!) kepot geknoppen om dè pinégeltje te redden. Ik zette-n-‘em in ’n *duske mi wè éten en dréénken om te kèèken hoe of ie ’t déén. Hij víél in slaop tot ’s aoves ’n uur of half 9 en léken tóén wir opgeknapt. Ik hè’m trug op dezelfde plek gezet, wel góéd gekéken dè-t-ie nie wir in ’t net króóp.

Wè déénkte, vèèn ik màòdegenaoved 'nen hille nest jong pinégeltjes vaastzitten in dè béziènet, vèèf lèèvendege en éèntje dóòd. Ochèèremkes toch. Éèntje waar ammel àòn 't píépen mer in gin velden of wégen ’n móéderke, war. Ik heb bè mekare-n-in ’n duske gezet en te dréénken gegéven en zaacht kattevoeier te frèèten. Nou, daor lusten ze wel pap van. Ik heb ze toen mi-j-‘t duske op z'ne kaant in m'n lods gezet, wèèd eweg van 't béziënet, neffen 'nen héle gróòte dréénkesbak waor alle aoveden aalt 'n aander égeltje ùìt komt dréénken. Ze gééngen gezelleg mi z'n allen op 'n höpke in 't huukske van ‘t duske liggen slaopen van alle consternaosie. 't Is toch ammel wè, war. 't Lèèkent hier wel 'n pinégeltjesparradèès.