Al bij mijn eerste autorijles liet de rijinstructeur mij een kruising oversteken, waar een politieagent het verkeer regelde, omdat het verkeerslicht defect was.
Op het moment dat ik een seintje kreeg van de politieagent dat ik mocht gaan rijden, gaf ik gas en liet de koppeling te snel los, waardoor de lesauto twee sprongetjes maakte. Midden op het kruispunt kwam de auto tot stilstand. De politieagent kwam op mij aflopen en ik deed het raampje omlaag. Ik had op zijn minst een uitbrander verwacht. Maar de politieagent lachte en zei tegen mij: "Leert u hem galopperen?" Snel startte ik de auto en nam met een lach afscheid van de politieagent. Dat voorval is mijn hele leven bijgebleven.
Mijn ouders hadden beloofd dat ze de helft zouden betalen voor een goedkope tweedehandsje wanneer ik mijn rijbewijs zou halen. De andere helft had ik met kranten bezorgen bij elkaar gespaard. Dus al vrij snel na het behalen van mijn rijbewijs heb ik een oude lelijke eend gekocht. Die had ik een keer voor de supermarkt geparkeerd. Ik stapte uit en zag mijn broer lopen met zijn boodschappentas. Terwijl we even stonden te kletsen, zag ik in mijn ooghoek een vrouw met een winkelwagentje vol boodschappen richting mijn auto duwen. Wat ik vreesde gebeurde; het winkelwagentje kantelde en viel tegen mijn auto. Ik zag dat er een flinke deuk in het portier zat, maar hielp de vrouw eerst met het oprapen van de boodschappen. Toen alle boodschappen weer in het winkelwagentje lagen, keek de vrouw mij dankbaar aan en zei: "Dank u vriendelijk, maar nu moet ik er snel van door, voordat de eigenaar van de auto komt." Even was ik sprakeloos, dat overkomt mij niet vaak. Toen ik haar vertelde dat het mijn auto was, bood ze haar excuses aan en vulde haar adres in op het schadeformulier.
Nu ik het toch over autoschade heb, wil ik je best vertellen dat ik zelf ook wel eens schade heb veroorzaakt. Vooral toen we pas verhuisd waren. Er stond namelijk tussen de inrit van de buren en onze inrit een laag muurtje. Dat was wennen met het achteruit rijden, je zag het muurtje vanuit de auto bijna niet.
Al vrij snel had ik een deuk in de bumper gereden. Ik bracht de auto naar de garage om de bumper te laten vervangen voor een nieuwe. Deze zat er amper een week op, toen ik bij het achteruitrijden weer tegen het muurtje reed. Ik zei tegen mijn vrouw, dat ik het toch wel heel gênant vond, om weer naar de garage te gaan. "Waarom vertel je in de garage niet dat je vrouw het heeft gedaan?", stelde ze voor. "Goed idee, ik bel meteen de garage, dat werkte de vorige keer ook toen ik dat zei", antwoordde ik haar.
Jules Faber