Ik wil ze misschien ooit nog wel eens nog een keer gaan lezen, als ik daar de tijd voor heb. Dat is het argument dat mijn vrouw gebruikt om al de boeken die in de garage in de bananendozen liggen te bewaren.
In de loop van ons 45 jarig huwelijk zijn de meeste boeken, zonder dat ze een tweede keer gelezen zijn, in de bananendozen beland. Doch toen er onlangs door de Vincentiusvereniging gevraagd werd of er mensen zijn die nog boeken thuis hebben liggen die al gelezen zijn om te doneren voor het goede doel, was dat voor mij de aanleiding om eindelijk naar al die jaren een aantal van die bananendozen met boeken op te ruimen, waardoor er meer ruimte in de garage zou ontstaan. Dankbaar werden een aantal bananendozen met boeken door de Vincentiusvereniging in ontvangst genomen. Net toen ik de lege plek in mijn garage stond te bewonderen, kwam mijn vrouw vroeger dan normaal thuis. Gelukkig had ze de lege plek in de garage nog niet gezien.
"Ik ben wat vroeger thuis gekomen om nog even naar de boekenmarkt van de Vincentiusverenig te gaan", zei ze. Op het moment dat ze de deur uitging, vulde ik snel de lege plek weer op. Toen ze even later met lege handen thuis kwam, vroeg ik aan haar of er geen leuke boeken voor haar bij waren. "Jawel”, zei ze, "Er lagen heel wat goede boeken bij, maar die had ik allemaal al gelezen." Ik dacht bij mijzelf, daar kom ik goed bij weg..
Bij ons thuis zijn boeken altijd heel belangrijk geweest. Anders dan bij TV kijken of gamen moeten ze tijdens het lezen van boeken meer hun fantasie laten werken. Om een beeld te vormen van de gezichten en de plaatsen waarover ze lezen. Lezen stelt ze in staat hun eigen denkbeeldige avonturen te beleven.
Maar ook de mensen beter te leren begrijpen of juist dingen met andere ogen te zien. Onze kinderen waren altijd in goede handen, dat wist je als ze urenlang verdiept waren in een boek. Ze liepen langs rivieroevers of door een oerwoud heen. Verkende fantasielanden of in de kerstperiode het Londen uit de tijd van Charles Dickens. En laat ik vooral niet de sciencefiction boeken van Jules Verne vergeten.
Wist je dat dat al de boeken van de Sultan, van het voormalige 'Groot Ottomaanse rijk' geparfumeerd waren? Elk boek had zijn eigen geur. Een ‘geurmeester' was belast met het mengen van de kostbare parfums, want hij besliste welk parfumgeur het beste bij de inhoud en aard van het boek paste. Dat was een dagtaak voor hem, hij was de hele dag mee bezig om elk nieuw boek van het juiste parfum te voorzien.
Jules Faber