Leren schooltas
Toen ik in 1965 de lagere school verliet, was er geen eindmusical. Iets wat anno 2025 op vrijwel iedere school normaal wordt gevonden. Toch was er iets van een afscheidsavond voor de hele klas waar ook onze ouders welkom waren. De meester werd toegesproken en hij werd bedankt voor alle gratis bijlessen die we zowel op woensdag als op zaterdag vóór schooltijd van hem kregen. Ontleden, hoofdrekenen, Franse les. Hij kreeg een envelop met inhoud van de betrokken ouders en waarschijnlijk waren er bloemen voor de andere leerkrachten. Ons bandje mocht die avond optreden: André en Hans op de accordeon en ik op het drumstel. Sjonge wat waren we zenuwachtig. Gevoelsmatig speelden we de sterren van de hemel. De lange zomervakantie wachtte. Samen met mijn ouders ging ik in die vakantie naar De Stad om daar een agenda te kopen, een leren schooltas, een passer in een fraaie doos, tekenspullen zoals verf en kwasten, een kartonnen tekenmap van 60 x 80 cm, gymkleren enz. Voor het eerst in mijn jonge leventje kreeg ik een nieuwe fiets, eentje met handremmen en drie versnellingen.
Lullo
Ik vond het spannend om naar die grote school te gaan waar zo’n achthonderd leerlingen zaten met vijfdejaars die 18 jaar of ouder waren. Opeens was het stom om een korte broek te dragen, plotseling was het afgelopen met tikkertje spelen. De vertrouwde meester werd verruild voor dertien leraren die wel les gaven maar nauwelijks geïnteresseerd waren in het leven van dat individuele jongetje. Waren we op de lagere school nog allemaal vrienden met wie ik voetbalde of vriendinnen met wie ik kon ‘elastieken’. In ons dorp waren wij lid van de voetbalclub maar opeens leerde ik kinderen kennen die op tennis en/of hockey zaten. In de nieuw klas ontstonden nieuwe vriendschappen en wij waren het er allemaal over eens dat de juf van Frans een vreemde tante was. Dat de grote baas door de school als een levensmoede man liep was voor de hele klas duidelijk. En dat die ene conciërge erop kickte om je te betrappen als je één minuut te laat kwam en daardoor de lullo van de dag was, ja ook daar waren we het over eens.
Een toneelvoorstelling uit de jaren zestig.
Rolletje snoep
Aan het einde van dat eerste jaar was er de Grote Avond, daar moést je heen. Een toneelstuk dat opgevoerd werd door leraren en leerlingen. Er bestond een ongeschreven regel dat je een colbertje droeg en dus werd er speciaal voor die ene avond een jasje gekocht. Doordat vriendje Rick en ik de toegangskaartjes niet tegelijk hadden gekocht, bleken we niet naast elkaar te kunnen zitten. Ik kwam naast een vijfdejaars te zitten en halverwege het eerste bedrijf haalde ik mijn rolletje snoep tevoorschijn en vroeg: “Meneer, wilt u ook een snoepje?” Na de toneelvoorstelling werd er gedanst op live muziek. Als 13-jarige gooide ik plots alle schroom van me af en vroeg een knap meisje ten dans. Ik durfde te swingen en vooral te schuifelen inclusief een zoen.