Ik moet je eerlijk bekennen dat ik niet zoveel meer om mijn verjaardag geef. De laatste verjaardag, die ik echt uitgebreid gevierd heb, was mijn 60e verjaardag.
Op mijn 59e verjaardag vertelde ik de kinderen dat de laatste verjaardag die ik nog uitgebreid vier, die van volgend jaar is als ik 60 word.
Uiteraard zijn mijn kinderen dan nog welkom op mijn verjaardag, maar de cadeaus moeten ze achterwegen laten. In eerste instantie protesteerden ze hevig, maar uiteindelijk legden ze zich bij mijn wens neer.
Toen ik 60 werd, de laatste verjaardag die ik echt zou vieren, ging ’s ochtends vroeg al de deurbel en er stond een bloemmist voor de deur. Ik maakte de deur open en zag dat de bloemmist een hele grote kamerplant, met een kaartje eraan, in zijn handen had. Met een verdrietig gezicht overhandigde hij mij de kamerplant en zei: 'Sterkte’. Daarna slaakte hij een diepe zucht, draaide zich om en liep voorovergebogen weg. Ik begreep helemaal niets van zijn gedrag, totdat ik het kaartje las dat daaraan vast zat, dat was geschreven door mijn zoon. Er stond op: 'Lieve papa, voor je laatste verjaardag'. Nou ja, de laatste verjaardag.
Nu we het toch over verjaardagen hebben: Mijn vrouw kan soms erg nieuwsgierig zijn. Zo ook die keer dat ik de dag voor en de dag van haar verjaardag naar een cursus moest. Omdat de cursus niet naast de deur werd gegeven, overnachtte ik in een hotel. Maar omdat ik pas de volgende dag op haar verjaardag ’s avond thuis zou komen, gaf ik haar alvast haar het ingepakte verjaardagscadeau. Wel onder de voorwaarde dat ze haar cadeautje pas de volgende morgen op haar verjaardag mocht uitpakken. Maar toch was de verleiding blijkbaar te groot voor haar. Want ze maakte het pakje, nadat ik weg was gegaan, nog dezelfde dag open. Doch in plaats van een sieraad, of een flesje van haar favoriete parfum, zat er een opgerold briefje in, met daar omheen een gekleurd strikje. Nadat ze het strikje eraf had gehaald, rolde ze het briefje uit en las wat er op stond. Daar had ik opgeschreven: 'Ik bel je op je verjaardag, om je dan te vertellen waar ik het echte cadeautje heb verstopt'.
O ja, ik heb ze op haar 60e verjaardag, nog eens een keer verrast. Net zoals al de voorgaande jaren had ik haar beloofd, dat ik voor een slagroomtaart zou zorgen. Weet je wat ik als grap had uitgehaald? In de slagroomtaart had ik twintig kaarsjes gestoken en in het midden van de slagroomtaart had ik een opening gemaakt en een lamp van 40 watt in gedaan. Want zestig kaarsjes uitblazen, is wel erg veel. Daar moest ze toen hartelijk om lachen.
Jules Faber