We’k vandeweek toch meegemaókt heb. Komt d’n buurman bij men om goeie raód. Dè ies op zich al vrimd, want wie komt ‘r nou bij men om goeie raód. Hij haj van nun vriend unne zee aquarium gehad. Veul verstaand hattie ‘r nie van mar hij wies wel detter echt zeewaóter in moes. Waórtie dè moes haóle? Ik efkes prakkezeere. "Ja", zeg ik, naódé ik wè op internet gegoocheld haj. "Dees jaór hee Zandvoort ’t beste zeewaóter. Over de hele kust ies ’t zeewaóter getest en Zandvoort kwaamper ’t beste uit." Verdomme zee d’n buurman. Mot ik zover gaón veur ’n paór emmers zeewaóter? "Ja", zeg ik. "Gé kant òk naór Zeeland rije maar gij vroegt om ’t beste waóter. En dan motte toch echt naór Zandvoort." D’n buurman mopperde nog wè mar toog efkes laóter toch mee vier emmers mee goei deksels richting Zandvoort.
’t Waar gin echt strandweer en dus lekker ruustig aón ’t straand. Volgens ’t getij waar ’t vloed, dus een kort strandje. Hij zaag n’n strandwacht heen en weer lope en ging op ‘m af. Kan ik bij jou ’n paór emmers zeewaóter krijge, vroeg d’n buurman, terwijl hij mee z’n emmers zwaaide. "Krijge ies veul gezeet", zee de strandwacht. "Maar wel kope. Kek mar, ik heb ’t nog zat." Hij z’n emmers gevuld, deksels ‘r op en € 5,00 afgerekend veur vier volle emmers. Eenmaól thuis hittie ze direct omgekieperd in zunne aquarium. Verdomme, zee d’n buurman. De’s veul te weinig. Komt ie wir op mijn aaf. "Kan ik dè nou aónvulle mee aander waóter", vroeg hij. "Nee", zeg ik. "Om de nondeju nie. Ge zult truug moete naór Zandvoort, want gé moet precies hetzelfde waóter gebruike." D’n buurman haj mee al spijt dettie ‘r aón begonne waar mar afijn. Hij mee nun kwaóje kop wir truug naór Zandvoort.
Deur de lange reis op en neer waar ’t inmiddels ’n uur of zes laóter en dus waar ’t getij eb. Hij mee z’n emmers ’n heul bree straand over op zuuk naór dieje straandwacht van vanmeirrige. Zedde daór wir, zeettie. "Ja", zee d’n buurman."T waar veul te weinig. Ik mot nog minstens vier emmers hebbe." Gin punt, zee de strandwacht, ik heb nog over. Afijn, hij z’n emmers wir gevuld en afgerekend. € 5,00 toch, zeettie. De strandwacht knikte goedkeurend.
Terwijl d’n buurman dé bree strand over liep mee z’n vier emmers waóter keek hij om en riep ‘m naó. De’s toch verrekt goeie handel, riepie. Vanmeirrige kwaam ’t waóter nog tot hier en nou moes ik al veul verder lope. Mee, toen ie wir thuis was kwaam hij me vertelle hoe hij gevaóre waar, op z’n twidde reis naór Zandvoort. Ik wet dè d’n buurman nog nooit van eb en vloed geheurd haj.
Jan Sprangers