Tegesworrig doe ik op vrijdag de botschappe bij d’n bakker. Des hendig want es ik van de sportschool kom, fiets ik mee ’t dúrp in en pak gelijk ’t brood mee veur ’t weekend. Es oons vrouw niks zee weet ik krek wè ik mee moet brenge. Behalve es ze durre mond ope doei want dan krijg ik extra stalorders wetter nog meer mee moet kome.
Verleje jaór ware we op vakaantie in Frankrijk en toen stuurde ze me ook naór d’n bakker. Nou ken ik gin woord fraans mar ik zij nogal nie bang aóngeleed. Ik praót mee haande en voete ók al ken ik de taól nie. Toe ik aón de burt waar staak ik nun vinger op en wees naór ’n bruin brojke. Uno van die, wees ik in de vitrine. De dame viet naór ’t verkeerde brojke. No, no, zwaaide ik in de ronte. Uno van die. Toen ze ’t goei brojke te pakke haj dee ze mee d’r linker haand ’n mes naó. Tranche, vroeg ze terwijl ze net dee of ze in ’t brood snee. Oui, zeg ik, en din d’r naó. Oui. Tranché.
’t Ies mar goed degge in Frankrijk ók gewoon mee euro’s kent betaóle. Toevallig wies ik wel wè stokbrood was in ’t fraans. En doe mar un Baguette. Tranché, vroeg ze wir. Nee, zeg ik terwijl ik ’t brood uit d’r haand trok. Dè stokbrood slik ik heel dur. Toen ik wir op de camping kwaam waar ik mar wè trots op m’n eige. Ziede nou wel dè gé gin fraans hoeft te kenne es gé naór d’n bakker gaót.
Afijn, inmiddels liep ik bij munnen bakker binne en sloot aón in ’n lange rij. Tegelijk griste ik wè lekkere aaierkoeke mee en verse bruin brojkes vur ’t weekend. Gé zet bij mennen bakker aalt zo aón de burt want d’r lupt ’n heul batterij legkiepe heen en weer aachter d’n toog. Ze kaókele net ofdè ze alle minute om de burt ’n aai moete legge. Mee toen ik aón de burt waar zwaaide ik mee m’n zakke aaierkoeke en brojkes. En ’n heel brof volkore graag, zeg ik.
De dame die men hielp liep zenuwechtig heen en weer mar kwaam al knikkend truug. Ik heb gin grof volkore mir Jan. D’n bakker hitter te weinig gebakke. Hoezo zeg ik. Hij was zeker drukker mee zunne voicemeel dan mee z’n bakmeel. Wè nou, vroeg ze. Wilde misschien maanzaad of vloerbrood. Of gewoon volkore, dè heb ik ók nog. Nee, zeg ik. Es ik mee iets aanders thuis kom dan denkt ze dè ik nie goed gelustert heb. Dan mar gin brood.
Ik rekende netjes alles aaf en laójde m’n fietstasse vol terwijl ik buite nog ’n praótje maókte mee nun bekende. Ik haólde m’n fiets van ’t slot en terwijl ik opstapte en de straót in draaide heurde ik ’n stem aachter me. Jan, Jan, ho stop. De verkoopster die me geholpe haj rende me vurbij en sloeg me bijna van m’n fiets. En witte waórmee? Mee ’n grof volkere brood.
Jan, ik heb ‘r nog een gevonde. Men collega waar net klaór mee de bestellinge en hief één grof volkere brood over. Ik denk, dè ies veur oonze Jan mer ik zaag jou net op de fiets springe. Ik denk, nou mot ik vlug zen. Afijn, ik truug de winkel in mee m’n heel brood. Wildet gesneje Jan. Ja gijre zeg ik, want ik krijg munne mond nie zover ope detter un heul brood in paast.
Ies dè nou service of ies dè service. Goei weekend dames.
Jan Sprangers