Geboren in Noord-Holland (1972) woont Erik nu alweer een hele tijd in Drunen. Als dienstplichtige ging hij op missie naar voormalig Joegoslavië en tekende bij vanwege de nuttige en dankbare taak: “Het gevoel écht iets te kunnen betekenen voor de maatschappij en voor anderen, heeft me gevormd voor het leven!”
Door Irma van Veldhoven-Brok
De dienstplicht
Na zijn HAVO en opleiding tot grafisch ontwerper, ging Erik -als zovelen in die tijd- in militaire dienst. “Ik behoorde tot een van de laatste lichtingen en wilde graag écht nuttig bezig zijn dus gaf aan dat ik ook bereid was op missie te gaan”. Na een korte opleiding tot 'verbindelaar' werd hij uitgezonden naar het voormalige Joegoslavië.
Erik (2e van links) tijdens de opleiding tot verbindelaar in Ede.
Joegoslavië
Daar werd hij in 1995-1996 de schakel in Zagreb, om mensen en organisaties met elkaar te verbinden. Dit deed hij met behulp van ICT, telefonische – en satellietverbindingen en de fax, vanuit COMCEN. Dit communicatiecentrum was het knooppunt waar alle informatie terecht kwam en werd doorgespeeld. De juiste informatie op tijd op de juiste plek krijgen, was zijn taak. “Natuurlijk had ik maar een ondersteunende rol, stond niet in de vuurlinie”, is zijn bescheiden kijk erop. “Maar het was een nuttige en dankbare taak, die zeer gewaardeerd werd”. Omdat er op de compound ook een hotelfunctie rustte, regelde hij ook veel voor de troepenmacht en behandelde de diplomatieke post.
Extra inzet
De formele taken en bevoegdheden werden door Erik serieus opgepakt, als dienstplichtige. Toen de verplichte termijn ging eindigen, heeft hij geen seconde getwijfeld om “bij te tekenen”, omdat hij er veel voldoening uithaalde om ondersteunend bezig te zijn aan de belangrijke missie daar. “De periode van de blauwe baretten ging eind 1995 over op groen, na het 'Verdrag van Dayton'“, noemt Erik als belangrijk omslagpunt. “Dat betekende dat de NATO meer mandaat kreeg en er ingegrepen kon worden door IFOR, waar eerder de VN geen bevoegdheden had. Dat gaf extra energie om ook daadwerkelijk iets te kunnen betekenen.”
Ook droeg Erik zijn steentje bij buiten de formele taken om. Zijn grafische kwaliteiten kwamen daarbij goed van pas. Zo maakte hij de misboekjes voor de kerkdiensten, al was hij zelf niet echt religieus ingesteld. Maar de bedankbrief van de dominee zit nog steeds zorgvuldig opgeslagen in zijn boek met dierbare herinneringen. Die brief beschrijft de waardevolle bijdrage 'aan de geestelijke verzorging van de troepen'.
Het logo van COMCEN werd door Erik bewerkt en in verschillende varianten en kleurstellingen ingezet bij activiteiten en gelegenheden. Bedrukte T-shirts werden voor sportactiviteiten gebruikt en bij kleine feestjes in het Holland Huis werd de ruimte ermee versierd. Hij zorgde ook voor briefpapier op de compound. Hoewel zijn bescheiden aard Erik siert, beseft hij achteraf wel hoe hij het leven daar voor zijn kameraden wat lichter maakte en daar haalt hij nog steeds veel voldoening uit.
Een door Erik bewerkte versie van het logo van COMCEN.
Thuisfront
Doordat Erik dicht op het vuur zat met betrekking tot de communicatiekanalen, kon hij bijna elke week contact opnemen met zijn ouders en vriendin. Hij kon snel laten weten dat alles goed met hem ging als er iets spannends speelde, bijvoorbeeld het onklaar maken van landmijnen ter plaatse. Het was tenslotte een conflictgebied. Wel kostte de satelliettelefoon hem 25 dollar per minuut toen hij eens kort met zijn vader belde. Omdat hij via de Amerikanen aan voordelige spijkerbroeken en sloffen sigaretten kon komen, stuurde hij daarvan ook wel eens iets naar huis. “Zo ging dat in die tijd.”
Trots en dankbaar
Ook na zoveel jaren maakt de missie in Joegoslavië Erik nog steeds trots en dankbaar. “Voor ik erheen ging was ik een wildebras, daarna was ik veel rustiger. Het heeft me gevormd. Met name de samenwerking, het op elkaar kunnen bouwen en wat voor elkaar overhebben heeft me veel serieuzer gemaakt. De nazorg was goed georganiseerd. Ook voor kameraden ben ik blij dat die nazorg er was in het leger. Sommigen hadden dat ook echt nodig! Het werk voor de dominee met mijn eigen talenten en kwaliteiten, het helpen in de catering en mee organiseren van evenementen heeft me veel waardering opgeleverd en dat is een ervaring, die je meeneemt in de rest van je leven. Het is een fijn gevoel écht iets te kunnen betekenen!”
Volgende generaties
“Die dienstplicht was zo gek nog niet. Het zou voor iedereen goed zijn, ook voor de jonge generaties nu weer, om een dergelijke bijdrage aan de maatschappij te kunnen en mogen leveren. Je nuttig en gewaardeerd te voelen voor en door anderen, bijvoorbeeld ook tijdens een maatschappelijke stage, is een ervaring voor het leven. Die vormt je, ook in een bescheiden rol!”
Toekomst
Toen Erik terugkeerde van zijn missie in Joegoslavië, had hij meteen al achterstand op de arbeidsmarkt, door de snelle ontwikkelingen in de digitale wereld van grafisch ontwerp. Toch heeft hij zich via uitzendbureaus weer in het dtp-werk kunnen 'terugvechten' en werkte lange tijd in loondienst bij een drukkerij. Momenteel is hij werkzaam bij een vooruitstrevend bedrijf in medische hulpmiddelen in Waalwijk als logistieke schakel. “Ik hou van het fysieke werk, naast de administratieve taken met ict-systemen en de in- en uitvoer van interessante producten via het magazijn.” Hij verdiept zich in de achtergrond van die producten. Erik haalt wederom veel voldoening uit de wetenschap, dat hij ook daar een bescheiden maar belangrijke ondersteunende rol kan spelen. “Ik vind het mooi mijn bijdrage te kunnen leveren in het proces om patiënten te voorzien van hulpmiddelen om het leven beter en makkelijker te maken!” En ook daar zit tegenwoordig toekomst in!