Naar aanleiding van het advies van het RIVM om geen eieren meer te eten van hobbykippen, vanwege het hoge gehalte aan PFAS dat in het ei zit, moest ik denken aan onze fietsvakantie van vorig jaar in Zeeland, waar we al fietsend Schouwen-Duivenland hebben doorkruist. Daar zagen we opvallend veel borden langs de weg om daar eieren te kopen. Blijkbaar heerste er onder de Zeeuwen een felle concurrentiestrijd. Want op het ene bord stond 'Verse scharreleieren' en enkele kilometers verderop stond er weer een groot bord langs de weg met daarop 'Kakelverse eieren te koop'. Nog geen 5 kilometer verder fietste we langs een groot bord beschilderd met kippen. Daarop stond 'Onze eieren zijn nog bruin van versheid, koop ze dus bij ons'. Maar op het mooiste bord dat we al fietsend bij een grote boerderij tegenkwamen, om maar vooral daar eieren te kopen, stond 'Eieren, gelegd terwijl u wacht'.
Daar konden we natuurlijk niet aan voorbijgaan. We hebben daar al wachtend, totdat de boerin de eieren uit het kippenhok had gehaald, een doosje eieren gekocht. De boerin had daar een speciale 'eieren wachtruimte' voor ingericht, met een supermodern koffieautomaat. Daar kon je tegen betaling, een kopje koffie nemen. Nu moet ik je eerlijk bekennen dat ik meestal ruzie heb met koffieautomaten, met name die op het NS station. Daar mopper ik zelfs regelmatig tegen, om het maar netjes te zeggen. Waarom ik tegen de koffieautomaat mopper? Nou omdat de koffieautomaat weleens koffie levert zonder een bekertje, die blijven regelmatig hangen in de koffieautomaat. En soms slikt de automaat mijn geld in, of haalt het geld van mijn betaalpas af, terwijl hij defect is en hij het daarna verdomd om mijn geld terug te geven.
Maar de koffieautomaat die hier stond, dwong toch wel mijn respect af. Want bij het passeren van de koffieautomaat ging er een display branden en vroeg een vriendelijke stem of ik koffie wilde en welke koffie ik dan graag zou willen. Ik liet mij verleiden om een kopje cappuccino te nemen. Tot mijn grote verbazing zei de vriendelijke stem, nadat de koffieautomaat de koffie had ingeschonken, ‘Alstublieft, u koffie is klaar’. Terwijl ik mijn koffie opdronk, kwam de boerin aanlopen met het doosje verse eieren. Ik complementeerde haar met haar supermoderne koffieautomaat. Enthousiast zei ze: "Ik ben er hartstikke blij mee. Want de stem waarschuwt mij wanneer de koffie, het wisselgeld en de koffiemelk op is." Ik kon de opmerking niet onderdrukken om aan de boerin te vragen, of de koffieautomaat ook ‘Au’, zegt als je er tegenaan schopt. Nu maar hopen dat ze op het NS station ook overgaan naar deze pratende, supermoderne koffieautomaat.
Nu vergeet ik bijna te vertellen hoe het kopje cappuccino smaakte. Nou, daar kan ik heel kort over zijn, het was een slap bakje.
Jules Faber