Door Madeleine Vrienten

Twee werelden

Peter Killaars, 66 jaar oud, werd geboren in Veldhoven en is getogen in Breda. Wanneer je inzoomt op de levenslijn van families, zie je soms hoe bepaalde thema’s bij elkaar komen, ongeacht afstand. Peters oma, zijn moeder en vier tantes verbleven in een Japans interneringskamp. Peters opa van vaderskant was een militair en sneuvelde in WO-II. De familie van zijn moeder verhuisde na de oorlog naar Venlo, de familie van zijn vader naar Tegelen. Peters vader was in 1944 oorlogsvrijwilliger bij de mariniersbrigade in Nederlands-Indië. Na de oorlog was hij werkzaam bij de Koninklijke Marechaussee en ontmoette de moeder van Peter. Zijn vader bleef tot aan zijn pensioen een militair bij de luchtmacht. “Ik groeide op met de last uit het verleden, dit drukte een stempel op ons gezin. Mijn moeder was zwaar getraumatiseerd door het leven op Java. Dit uitte zich in depressies en opname. Omgaan met emoties heb ik thuis niet geleerd.”

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan

Tijdens de MEAO liep Peter stage bij een bank. Na zijn dienstplicht in ’78, begon hij zijn militaire loopbaan in Oirschot als foerier en materieelbeheerder, waar hij verantwoordelijk was voor de opslag en het transport van munitie en kleding. In ’80 werd hij geplaatst in Nunspeet als Kort Verband Vrijwilliger. Defensie beviel hem goed, waarna hij in ’81 zijn opleiding aan de KMS vervolgde.

In ’84 - Peter was inmiddels getrouwd - werd hij met zijn echtgenote overgeplaatst naar legerplaats Seedorf in Duitsland. “Als beheerder PSU (persoonlijke standaard uitrusting) en beheerder reservedelen was ik verantwoordelijk voor de onderhoudsmiddelen van de voertuigen, de brandstof en munitie. In totaal hebben we hier ruim acht jaar met veel plezier gewoond. Onze kinderen zijn daar geboren en de saamhorigheid zoals in Seedorf, dat tref je nergens anders,” bevestigt ook zijn vrouw Marjoleine.

In ’92 kreeg Peter een beheerdersfunctie op het munitiemagazijncomplex (MMC) in Loon op Zand en verhuisde het gezin naar Drunen. “De Efteling wilde graag uitbreiden en het kwam het park dan ook goed van pas dat het MMC hier gesloten werd. De munitie werd overgebracht naar het MMC in Veenhuizen.”

Mercedes Benz met 5 lekke banden en de bus met kapotte ramen. Het personeel van de base zou door deze bus worden opgehaald om terug te gaan naar Split voor de rotatie.

Mercedes Benz met 5 lekke banden en de bus met kapotte ramen. Het personeel van de base zou door deze bus worden opgehaald om terug te gaan naar Split voor de rotatie.

Op missie

Na een reorganisatie werd Peter in ’94 naar Kampen overgeplaatst, waar hij mede verantwoordelijk werd voor de landelijke munitie-administratie. “Ik was druk doende om de munitie voor Dutchbat I gereed te maken toen ik hoorde dat ik op missie zou gaan. Ik vertrok op 11 juli ‘94 en maakte deel uit van het UNPROFOR Supportcommand, met als taak het ondersteunen en bevoorraden van de eenheden van Dutchbat II. Hierbij moet je denken aan de reserveonderdelen voor de voertuigen tot aan de schoenveters voor de manschappen.” Er wordt nergens zoveel gewerkt met afkortingen als bij defensie. Zo heeft elk onderdeeltje haar eigen Nato-stoknummer (NSN): een universeel nummer waarmee de opgeslagen voorraad gemakkelijk te traceren is. “Helemaal mijn ding, ik heb een aantal nummers nog altijd paraat in mijn hoofd en wist exact in welke container welk specifiek onderdeel te vinden was!” De mutaties in de depotvoorraad seinde ik dagelijks door met een satellietverbinding. Kosten: 75 gulden per minuut!”

Oplopende spanning

Peters uitzending werd gekenmerkt door oplopende spanningen, vóór de val van Srebrenica. De bevoorrading verliep moeizaam: “De containers die vanuit de zeehaven Split getransporteerd werden naar Lukavac, ondervonden veel hinder door ontbrekende transportcapaciteit. Er waren slechts twee voertuigen aanwezig om een container op- of af te laden. Op route Mario werden we achterin een pantserwagen vervoerd, terwijl er om ons heen beschietingen waren. Ik heb de voertuigen gezien die betrokken waren bij een mortieraanval: een Mercedes Benz met vijf lekke banden, overal granaatscherven en een bus waar alle ramen uit geblazen waren.” Eind ’94 kwam Peter terug in Nederland als foerier bij een infanterie bataljon in Oirschot. De jaren ’95 en ’96 stonden geheel in het teken van opleiden en gereed stellen voor uitzendingen.

Aflopende spanning

“In december 1996 vertrok ik als foerier van de Bravocompagnie NL naar Knezevo, SFOR1: stabilisatie en minder spanningen. Eén van mijn taken was het verzamelen van de post van en naar het thuisfront. Op 11 februari ’97 was ik hiertoe met mijn chauffeur op weg naar Busavaca. Via het commandonet vernamen we dat er een ongeluk was gebeurd waarbij twee van onze soldaten waren gesneuveld. In het geniemuseum Kamp Vught worden zij herdacht middels de gedenksteen die vanuit het inzetgebied hiernaartoe is overgebracht.” De berichtgeving via de media veroorzaakte veel commotie: “Voor mijn vrouw en kinderen werd het een zware periode. Onze communicatie bestond uit briefpost en één telefoontje per maand van 3 minuten!” Volgens Peter wordt het belang van de post mooi weergegeven in de film ‘The Six Triple Eight’ te zien op Netflix.

Bevoorrading.

Bevoorrading.

Terug in Nederland

Peter vervolgde zijn militaire loopbaan als foerier in Oirschot en was van 2004-2014 materieelbeheerder bij de Koninklijke Marechaussee in Den Haag. In 2015 volgde een overplaatsing naar Den Bosch waar hij ook zijn defensiecarrière heeft beëindigd: “Functioneel Leeftijdsontslag met 57 en een half jaar. Heel fijn om dat laatste jaar lekker op de fiets naar mijn werk te kunnen gaan!” Zoals ook zijn vader bleef Peter tot aan zijn FLO een militair. Hij heeft het goed gehad tijdens zijn lange loopbaan bij defensie: “Ik heb een dijk aan ervaring opgedaan, deed mooi werk en heb mooie dingen beleefd. Tel daarbij op de collegialiteit zoals binnen defensie, die je nergens anders vindt!”

Vrijheid

”Ik maak mij zorgen om de toekomst van mijn kinderen en kleinkinderen. Soms denk ik terug aan de woorden van mijn oma die zei dat ze geen dag in haar leven gekend heeft, dat er overal in de wereld vrede was. Wij kennen dat evenmin. Gaat het escaleren in Oekraïne, hoe zal het de wereld vergaan met Trump aan de macht? Onze huidige tegenstanders zijn steeds vaker drones; in mijn ogen geen eerlijke strijd.” Volgens Peter betekent vrijheid de ruimte hebben om keuzes te mogen maken. “Wij mogen op vakantie, wij mogen de grens over, wij mogen zeggen wat we denken. Die vrijheid is kostbaar, moeten we koesteren. Daar is hard voor gewerkt!”