Ik heur de leste tijd allinnig mar gezeik over de stijgende prijzen. Alleman higget ‘r over. Of ’t nou goi over nun liter benzine of ’n pak koffie. En daór blijft ’t niet bij. Alle botschappe worre duurder. Lest ston ik in d’n winkel en toen vroegter iemand aón men mee ’n pak koffie in d’r haand. Hoe duur kost dè? Dè klopt nie mevrouw, zeg ik. Iets kost zoveul of iets ies duur. ’t Kan nie duur koste. Mar afijn, de mevrouw hield vol.
Ik heb haóst alle weke dezelfde botschappe noddig, zee die mevrouw. Ik veraander ’t lijste haóst nooit. ’t Innige wè ik doe ies aaltij vur max. € 100,00 botschappe haóle. Verleje jaór hai ik ’n kar vol vur € 100,00. Mee n’n kop erop zelfs. Nou ies m’n kar aamper half vol vur diezelfde € 100,00. Ik prabeerde mevrouw uit te legge dettè alles mee de inflaótie te maóke hee. Alles wordt mar duurder en duurder mar de AOW en oew pensioen groeie nie mee. Hooguit ’n klein bietje.
De mevrouw begreep ‘r nie veul van en bleef mar moppere tot ze in de rij stond aón de kassa. En wè es ’t nou nie klopt, zeg ik. Es gé bove de € 100,00 uit komt mee hetgeen gé in oew kar het ligge. Des gin punt, zee mevrouw. Ze kenne men hier al jaóre. Ze telle alles op en zo gauw es ze aon de € 100,00 zitte stoppe ze mee scanne. Al wetter nog op d’n baand lee goi truug de winkel in. Ik heb nie meer te besteje. Van ‘n kaól kiep kende nie plukke, des hendig zat.
Bij men komt ’t nie zo nauw, ik haól wè ik noddig heb, maar één ding ies me wel opgevalle. Gé mot tegesworrig verrekkes goed kijke op de verpakking hoeveul ‘r in zit. Vrúger zaat ‘r in ’n blikske fris 0,25 liter. Ik haj vandeweek ’n pak blikskes in m’n haand van 0,2 liter. Ik weet nie beter of in ’n fleske bier zit 0,33 liter. Tegesworrig zit ‘r mar 0,3 of in sommigte zelfs mar 0,25 liter. Mar ik betaól nog steeds dezelfde prijs.
Dè noeme ze krimpflaótie zee oons vrouw. De prijs bleft ’t zelfde mar gé krijgt steeds minder veur oew geld. Dan lijket alsof ’t nie duurder wordt, mar de prijs per liter stijgt verrekkes. Gé wordt besodemietert waór ge bij staót. Daór hebbe die reclaóme manne goed over naó gedocht. Gé mot vort haóst gestudeerd hebbe om precies te wete wè de prijze doen.
Dè waar vrúger veul hendiger zeg ik. Es de klaante bij oons in de gruuntewinkel vroege om n’n kilo ijrpel dan woog ik n’n kilo aaf. En o wee es de pijl van de weegschaól onder de kilo bleef hange. Dan moes ‘r n’n ijrpel bij. Mar ze bataólde vur n’n kilo. En zo ging dè ók mee de bontjes, de peekes en alle aander gruunte die we vers verkochte. Gé braakt toch gin peeke middendeur om precies aón n’n kilo te kome. Toen krege de meense nog waór vur d’r geld.
Jan Sprangers