Volgens de nieuwsmedia zijn de ouderwetse fotorolletjes bezig met een comeback. En dat geldt ook voor de oude analoge fototoestellen, die nog gebruik maken van fotorolletjes. In Tilburg is men zelfs gestart met een ontwikkelcentrale voor fotorolletjes, die inmiddels al op volle toeren draait. En dan moet je weten dat Fuji zijn foto ontwikkelcentrale, die ook in Tilburg was gevestigd, zo’n 18 jaar geleden heeft gesloten.
Ik kan mij de tijd nog herinneren dat we gebruik maakten van fotorolletjes in onze camera’s. Het was altijd een heel gedoe om een goede foto te maken.
Want de gemaakte foto moest perfect zijn. Je kon hem niet meteen terugkijken, zoals bij onze smartphone of digitale camera het geval is. En dezelfde foto nog een keer maken was zonde, je kon maar twintig foto’s maken met een fotorolletje. "Even lachen, niet bewegen en ga wat dichterbij elkaar staan", hoorde je vaak.
Als je dan bij de fotograaf je fotorolletje liet ontwikkelen, vroegen ze altijd ‘Mat of glanzend’. Ik koos ik altijd voor glanzend, omdat bij glanzende foto’s de kleuren mooier waren. Het rolletje werd in een speciale enveloppe gedaan, daarop werd je naam en je adres genoteerd. Daarna scheurde men een smal strookje van de envelop met een nummer en daarnaast werd er nog iets onduidelijks op gekrabbeld. Meestal duurde het vijf dagen, voor de foto’s klaar waren, dat zou in deze tijd onacceptabel zijn. Pas als je de foto’s opgehaald had, wist je of de foto’s gelukt waren. Dat waren ze niet allemaal, soms stond je op de foto met een open mond of met je ogen dicht en meestal met een geforceerde lach.
Maar het verschil met vroeger is nu toch wel heel erg groot. Nu staan de mensen de hele dag met hun smartphone in hun handen te zwaaien. Als een echte paparazzi staan de moeders bij de eerste schooldag van hun kind, aan een stuk door, foto’s te maken. Zonder er op te letten of hun kind er wel of niet goed op staat. Ze blijven gewoon kiekjes maken, er van uitgaande dat er wellicht een goede foto tussen zit. Is die ene foto dan uiteindelijk gevonden, dan lijdt die foto een vluchtig bestaan. Diegene aan wie je hem laat zien, kijkt er meestal vluchtig naar, terwijl jij zegt; ‘Leuk hè?. Daarna verdwijnen de meeste foto’s in de 'Cloud', ergens in een datacentra. Behalve die ene mooie schoolfoto, die print je uit voor oma, want die wil die foto inlijsten.
Inmiddels is in de voetsporen van de terugkeer van het fotorolletje een app ontwikkeld. Daarmee kun je een foto maken met een smartphone, die je pas na twee dagen kunt bekijken. Dit om het nostalgische gevoel van vroeger te ervaren.
Jules Faber