Algelope vrijdag waar ’t Valentijnsdag. Omdè ut zo’n opgeklopt commercieel verhaól aón ’t worre ies zij ik ‘r ies in gedoke. Waór komt dè eigenlijk vandaón en waór ies ’t veur bedoelt? Ik haj zo m’n veuroordele mar wies nie krek waór Abraham de mostert vandaón haj. Daórom.

’t Lekt ‘r op degge oew geliefde op diejen dag extra aóndacht moet geve. En moete dè alleen de manne dan doen of kenne wij ók aachterover leune en waachte tot moeder de vrouw over de brug komt? Ik denk van nie. Die doe al zoveul in en om ’t huis. Volgens men mot ’t toch echt van oons manne kome. Mar waórom speciaól op diejen dag. Dè kan toch heul ’t jaór.

De geschiedenis ies ‘r ók nie echt duidelijk over. 14 februaóri zou de feestdag zen van 2 heilige martelaóre. Ik weet ók wel detter genoeg manne zen die ók martelaór geworre zen sinds ze getrouwd zen, mar dè bedoele ze hier nie denk. D’r wor ook gesproke over ’n Romeins vruchtbaórheids feest. Dè komt al meer in de richting denk. Op dè feest wiere alle naóme van ongehuwde vrouwe in ’n grote grabbelton gegooid. En alle vrijgezelle manne mochte daór in graaie en ’n lotje trekke. Veur manne die zelf nie op vrijerspad durfde zou dè wel ’n uitkomst zen denk, mar ge wit dan nie wè veur vlees dè gé in de kuip het. Ik zou ‘r m’n eige nie aón waóge. Ze hebbe dè feest ók mar rap wir afgeschaft want ’t begon teveul op 1 grote orgie te lijke. Wellicht ies Valentijnsdag om die reden juist ók verbode in veul landen.

Mar tijde veraandere. In Amerika is alles 'Muts bigger'. Daór hebbe ze ontdekt dè ze d’r veul geld mee kenne verdiene. Commercie noeme ze dè. Gebaseerd op ’t idee van geheime liefde veur ’n aander. Iemand verrasse die dè nie verwaacht. Nie te verwarre mee verasse, want dè ies heul iets aanders. Verasse doede pas es iemand gestopt ies mee roke en z’n schoene uitgetrokke hee.

’t Begon bij oons heul onschuldig. ’n mooi kaórtje sture naór iemand die gé leuk vijnt maar uit ’t oog verlore zijt. D’r aón denke hoe die zal reagere es hij of zij lópt te prakkezere van wie dè mooi kaórtje afkomstig kan zen. D’r wiere speciaóle Valentijns postzegels ontworpe om de kaórt of brief nog mooier aón te kleje. Iemand verrasse die daór hummel nie op gerekent hee. Daór kan ik me nog wel in vijne.

Mar sinds de jaóre 90 ies ’t alsmar commerciëler geworre. De kaórte veraanderde in cadeau’s die alsmaar groter moete worre. N’n mooie bos bloeme kost dees week ók minstens € 25,00. De schappe in de super ligge vol mee speciaóle Valentijns verpakkinge. ’n Doos aardbeien waar vrúger vierkant. Nou zitte ze verpakt in ’n plestieke hart. Net es de snoeptemaótjes en de spruitjes. Wie gift z’n vrouw nou nun bak spruitjes vur Valentijn.

En allerlei snoepgoed en seklótjes. Van klein en betaólbaór tot groter dan groot. En ’t ergste ies dè ’t nie mir vur geheime liefdes ies en meense die gé aamper of nooit ziet. Inmiddels zen ze al zover dè ze van alleman verwaachte dè ze d’r eige partner extra belone mee ’n Valentijns cadeau. Hij of zij die gé alledag ziet en waór gé gin geheime veur het. Tenminste, zo zou ’t moete zen.

De corona tijd hee nie veul goeds opgeleverd, mar één ding hebbe we d’r aón over gehauwe. We zen sinds de lockdown wir meer kaórte en brieve gaón sture. Truug naór de boodschap waór ’t om draait. Iemand vertelle dè gé aón haar of hem denkt. Dè gé dankbaór bent mee de lieve mense om oew heen. In oew eige gezin of in de buurt. Zonder alteveul commerciële toeters en belle. ’n Knipoog, n’n knuffel en ’n hart onder de riem zen veul meer wert dan al die grote cadeaus die aamper deur de deur paasse.

Jan Sprangers