Un paór weke geleje zen we enkele daóg op vakaantie gewiest. Enkele honderde km’s van huis Duitsland in. Es ik zo’n reis plan dan haól ik aaltij bij de ANWB een actuele routekaórt. D’r veraanderd nogal ies wè op de grote wege en es gé dan ’n kaórt het mee de leste informaótie dan zijde aalt goed veurbereid. Op die kaórt staón alle tankstations langs de grote weg mar ók iets verder d’r vandaón. Zo kwaam ik ‘r aachter dè de benzine op zo’n auto service station wel tot € 0,50 goeiekoper ies es langs de snelweg. En gé rijdt ‘r aamper nun km veur om.

Mar wie haólt ‘r tegesworrig nog ’n kaórt om op vakaantie te gaón. Nou, wij dus. De miste meense zette thuis ’t adres van de bestemming in de navigaótie en doen precies wè die dame van de gps roept. Ze kijken nie herres of geuns en wete aamper waór ze zen onderweges. Tege de tijd dè de teller van de tank in ’t rood goi stoppe ze bij ‘t eerste de beste tankstation. Kiepe de tank vol en deur. Of ’t moet zen dè moeders efkes moet piese. Dan duur ’t iets langer.

Ik vijn ’t hummel niks. Ik heb aalt ruzie mee dè meens van de gps. Es ik die thuis al aón zet dan stuurt ze me half Drunen deur om op de grote weg te kome. D’r klopt hummel niks van. En es ik dan luister naór wè ze zegt dan gaóget zowieso mis. Sla nu rechtsaf. Es ik nou direct rechtsaf gaó schat dan zit ik daór in de heg. Neem op de rotonde de 3e afslag. Ik mar op ’t verkeer lette en mar telle. Zegt dan gewoon dè ik linksaf moet op de rotonde.

En es ik dan verkeerd rij, hoe dikkijls ze dan mauwt dè ik om moet kere. Ge kant hier hummel nie kere schat. Waacht mar tot ik van de weg af kan. Mar lustere ho mar. En ik mar truug praóte tege die dame van de gps. Ze bleft eigewijs volhauwe en verblikt of verblooft nie. Ik heb me wè ruzie gehad mee dè meens.

’t Enige veurdeel ies dè zij nooit saggereinig wordt. Ze bleft aaltij ruustig en wit overal de weg. Denkt ze. Dè doe me denke aón ’n wedstrijd die ik ooit heb gereje mee wielrenners. Ruim 4000 km non stop en ik ree de volgwaóge. Ik haj rechts aaltij nun navigaóter bij me die op de laptop de route bij hield. Zelfs midden in de naacht bleef de dame van de gps tegen ‘m aón lulle. Dag in, dag uit.

Tot hij op ’n stil moment ’s naachts men aónsprak en zee. Jan, ik moet iets opbiegte. Waacht efkes, zeg ik. Dan doen we urst ’n wees gegroetje en ’n onze vaóder, net es de pastoor. Toen we uit gepreveld ware kwaam ’t hoge woord ‘r uit. Jan, ik zij naó al die daóg dè me al op pad zen, verliefd geworre. Verliefd, zeg ik. Op wie wel dan? Ja, zeettie. Op de dame van de gps.

Jan Sprangers