Ik heb eens, bij het afrekenen nadat ik bij een Chineesrestaurant heerlijk had genoten van een Chineesmaaltijd, een ’Gelukskoekje’ gekregen. Na het openen zat er een briefje in, daarop stond ’Herinneren is begrijpen’. Deze uitdrukking is mij altijd bijgebleven. Want een goede rechter herinnert zich hoe het is om advocaat te zijn. Een goede redacteur herinnert zich hoe het was om schrijver te zijn. En goede ouders herinneren zich hoe het was om kind te zijn.

Deze gedachten brachten mij weer even terug naar mijn kinderjaren. Vooral in het begin hadden we het thuis niet al te breed.

Maar omdat we geen medelijden met ons zelf zouden krijgen, had mijn moeder een klein doosje met een deksel op het dressoir staan. Daar had ze met een rood potlood met grote letters opgeschreven, ’Voor de armen’. Regelmatig deed iedereen van ons gezin daar wat kleingeld in. Ook ik deed daar één keer per maand wat van mijn zakgeld in. Daardoor voelde ik mij, in mijn beleving, rijk. Als kind kon ik daar dan heerlijk over dagdromen, dat we rijk waren.

In de huidige tijd waarin wij leven, komen we helaas niet meer toe om te dagdromen. Elk ogenblik van de dag wordt, zowel thuis als op je werk, vrijwel geheel in beslag genomen door allerlei info en signalen van je omgeving. Omdat we vinden dat we altijd aan moeten staan. Zet de knop nu eens een keer om, leun maar even lekker achterover in je stoel en sta je geest toe om te dagdromen. Dat deed Columbus ook. Die kon zijn dagdromen, als ontdekkingsreiziger, ook nog eens waarmaken. Hij wist zijn dagdromen te integreren in zijn geest, op een economische wijze.

Misschien vraag je aan mij, wat ik daar nou mee bedoel. Nou de hele onderneming werd vrijwel geheel gefinancierd door de Spaanse overheid. Ondanks dat de overheid het risico zou lopen dat zijn dagdromen niet zouden uitkomen. Laten we eerlijk zijn, ben je dan geen goede econoom. Toen Columbus uitvoer om andere werelden te gaan ontdekken, had hij geen idee waar hij naar toe ging maar hij volgde toch zijn dagdromen om ’nieuw land’ te gaan ontdekken. Hij nam wel uitgebreid de tijd om alles goed voor te bereiden en zoveel mogelijk mensen mee te nemen in zijn dagdromen. Columbus had dan ook helemaal geen haast, het moest gaan volgens zijn dagdromen.

Soms begrijp ik niet waarom we in de huidige maatschappij allemaal zo’n haast hebben. De vraag komt dan ook regelmatig bij mij naar boven wat de mensen doen met de tijd, die ze door haastig te zijn, besparen. Want ik betwijfel of de tijdsbesparing die we door het haasten hebben gewonnen, ons leven makkelijker heeft maakt. We gaan daardoor vaak juist nog meer dingen doen, inplaats van even te dagdromen.

Jules Faber