Van oons vier kleinkeinder ies d’n oudste wel nun heule bijzondere. Die leest gin boeke maar ’t lekt wel of ie ze op frit. Es die naór de bieb rijdt om n’n staópel boeke dan hittie ze binne ’n week uit en mot ie truug vur nieuwe veurraót.

Vandezomer hattie op tijd nun verse staópel gehaóld om mee te neme vur op vakaantie. Mar hij waar iets te vroeg. De staópel waar al gehalveerd vur ze op pad ware. Hij kwaam nog efkes langs om goeiendag te zegge veur ze drie weke weg ginge. Daólijk nog efkes langs de bieb opa, want ik moet nog boeke bij hebbe.

Vandeweek was ie wir bij oons en vertelde dettie inmiddels alle Harry Potter boeke uit hai. En dè zen gin hendige boeke, dè kan ik oe vertelle. Ik zij ‘r ies aón één begonne mar gaaf ’t al gauw op. Ik kon heul de verhaóllijn nie volge. Of ik nou te oud zij vur dergelijke boeke weet ik nie, mar ik kon al die karakters nie uit mekaóre hauwe.

Gaóndeweg ’t gesprek kwaam ik op ’n idee om ‘m uit te daóge. Gij wit alles over Harry Potter dus, zeg ik zo. Mar witte gij ók wie Harry Potter ies die Sinterklaós inkope doei. Hij keek me aón of ie waóter zaag braande. Nee, opa. Dè weet ik nou nie. O nie, zeg ik. Sinterklaós inkope doen noeme ze in Brabant klottere. Daórom hiettie Harry Klotter.

Ik denk, ik goi nog efkes deur. En Harry Potter die nun botterham aón ’t smijre ies. Hij haólde z’n schouwers op. De’s Harry Botter, zeg ik. En wè denkte van Harry Potter die bleft drijve. Ik vroeg nog nie eens mir of hij ’t antwoord wies. De’s Harry Vlotter, zeg ik.

Afijn, ik kwaam inmiddels goed op gang en ging nog efkes deur. Witte gij wie Harry Potter ies die meer es twee meter lang ies. De’s Harry Grotter. Die zal nie gauw verkauwe worre want hij stikt z’n neus in de weind, mar mocht ie wel verkauwe worre dan hiettie Harry Snotter.

En wé denkte gij van Harry Potter die gijre vies luust. De’s Harry Otter. Vandeweek was ‘r toch nun schilder bij jullie aón ’t werk. Die bakte d’r nie veul van vond ik. Dè waar meer n’n Harry Frotter. Hij kon ók nie goed uit z’n woorde kome vond ik. ’t Leek wel nun Harry Stotter.

Langzaóm aón begon ‘t ‘m te vervele, dè merkte ik wel. Nog ’n paór zeg ik. Dan zij ik ‘r wel zon bietje. Wè denkte van Harry Potter die op d’n uitkijk stoi. De’s Harry Spotter. En wie ies Harry Potter die niks aanders doei es schete laóte. De’s Harry Rotter.

Hij schudde z’n hoofd en wies nie wettie mee opa’s aón moes vange. Nog inne zeg ik. Dan schaai ik er uit. Harry Potter die nog gekker ies es ’t pijrd van Christus. En dè waar n’n ezel, dè witte toch? Hij viet zunne jas en zocht naór z’n fiets sleutels. De’s Harry Zotter, riep ik ‘m naó. Dè kan wel zijn opa, zittie. Mar veul zotter es gij zender nie veul.

Jan Sprangers