Draadjesvlees

In vroeger tijd had ieder gezin één of meer petroleumstelletjes. De zeventigers onder ons zullen dat stelletje ongetwijfeld nog kennen. Het werd gebruikt bij het koken en dan specifiek bij het braden van vlees. Eerst de sukadelap in de pan op het fornuis lekker bruin bakken. Aan alle kanten en dan diezelfde braadpan op het oliestelletje, vaak in de schuur, op een laag pitje. Uren stond het vlees te sudderen en werd het langzaam botergaar. Draadjesvlees smaakte het meest verrukkelijk bij oma want die gebruikte dat stelletje vaak. Ook bij het bereiden van stoofpeertjes was het een ideale energiebron. En de petroleum? Vrijwel ieder gezin had een specifiek kannetje dat gevuld werd met olie door de olieman die gewoon aan de deur kwam.

De wonderpan

Het is 1960. Heel af en toe werd er bij ons cake gebakken door niemand minder dan mijn vader, de man die bepaald geen keukenprins was. Zijn opmerking bij het presenteren van een heerlijke plak cake was steevast: “Is er iemand jarig?” Waarmee hij aangaf dat het wel heel bijzonder was om zo maar op een zondagmorgen een plak cake te krijgen. Vader bakte die cake in de zogeheten wonderpan die op het petroleumstel wel zeker uren moest garen en wonderlijk lukte die cake bij hem dan altijd perfect. Niks geen oven, niks geen moderne apparatuur maar een simpele pan, die gemaakt was van aluminimum.

Eén snelle beweging

Bij het maken van het beslag was ik niet weg te slaan bij de cakebakker. Even proeven van het mengsel van boter, eieren, suiker, beetje vanillepoeder. Als het beslag eenmaal klaar was en de wonderpan met boter was ingesmeerd, ging het geheel die wonderlijke pan in. Er bleef echter altijd wel wat beslag achter in de beslagkom of kleven aan de spatel. Mijn zus en ik mochten dat vervolgens aflikken en dat was me een partij lekker! De wonderpan ging op het oliestelletje en heel voorzichtig werd er door een kijkglaasje bovenin de pan regelmatig gekeken of de cake mooi ging rijzen en bruin werd. Als dat in de ogen van pa in orde was, moest de cake afkoelen maar eerst moest-ie nog uit de pan. Dat was het meest spannende moment want in één snelle beweging werd de wonderpan omgedraaid op het aanrecht en meestal kwam de cake er heel uit. Sjonge wat smaakte die cake lekker.