Onze gastheer is vandaag directeur Kees Willemse (1967) van basisschool De Groene Bogen in Drunen. Zijn school kent twee locaties: aan zowel de Irissenstraat als de Beukstraat. De 420 leerlingen zijn verdeeld over twee gebouwen en toevertrouwd aan 35 medewerkers. Een heel nieuw schoolgebouw zit er aan te komen, nu nog op de tekentafel maar in 2026 staat er een fantastisch gebouw. Wie deze school binnenkomt wordt geraakt door de rust. Drie items wil de directeur graag voor het voetlicht plaatsen: waar komen we vandaan, waar staan we voor en waar gaan we naartoe.
Door Henk Poelakker
Waar komen we vandaan?
“Onze twee scholen zijn tot stand gekomen door fusies in het verleden. Nu we De Groene Bogen zijn en over twee locaties verdeeld zijn, zitten we in de lift. Ons concept, onze ideeën, onze manier van werken, onze omgang met kinderen blijkt aan te slaan. Ouders die in het verleden een school vonden buiten de wijk, spreken al enige tijd hun vertrouwen uit voor ons. Het aantal leerlingen is in de voorbije tijd zo ongeveer verdubbeld en dat doet ons goed.”
Waar staan we voor?
In de directiekamer van meneer Kees staat hij stil bij een aantal speerpunten. “We willen een gezonde en tegelijk groene school zijn. Dat betekent dat we heel bewust omgaan met onze energiehuishouding. Dat we kinderen stimuleren om te werken in onze schooltuin. Dat hier geen zoete drankjes genuttigd worden maar puur kraanwater. Bewegen is een essentieel onderdeel van het lesgeven. Geen saaie sommetjes maar bewegend leren door bijvoorbeeld hinkelend te springen van 4 naar 8 en vervolgens naar 12 en 16. Kortom de tafel van vier maar dan met je hele lichaam.”
Voorkomen van pestgedrag
Deze school mag zich Kanjerschool noemen en dat betekent dat er structureel en iedere week in alle groepen aandacht is voor de omgang met elkaar. Meneer Kees: “We houden ons aan heldere afspraken, voorkomen pestgedrag, leren hoe je van je af kunt bijten zonder grote mond. We bieden een warme en veilige omgeving aan voor alle leerlingen. Hier geven we les met open deuren, niet geheimzinnig maar volledig transparant. De leerkracht heeft echt gemeende aandacht voor ieder kind dat zich hier gezien mag weten. Je mag zijn wie je bent.”
Meneer Kees neemt ons mee naar het theater in het midden van de school. Hij vertelt: “Iedere groep treedt hier gedurende het schooljaar minimaal één keer op. Wat is er mooier dan een hele tijd intensief samen te werken, decors te bouwen, in jezelf gaan geloven dat ook jij dat lied ten gehore kunt brengen, dat je trots mag zijn op jezelf en de hele groep. Bij iedere voorstelling zijn ouders welkom.” Juist vandaag verzorgen de jonge kinderen een voorstelling over de herfst. Geweldig!
De voorstelling over de herfst is in volle gang.
We doen het zelf met elkaar
We geven vanaf groep 1 ook al Engelse les. Eerst natuurlijk spelenderwijs maar uiteindelijk met het doel dat de kinderen zich prima kunnen redden in het Engels. De vakken aardrijkskunde, geschiedenis en natuur bieden we samen met de creatieve vakken als een eenheid aan. We zijn steeds een week of zes met één thema bezig. Prachtig om te zien hoe kinderen ontdekkend en ervarend leren. De leerkracht is dan meer een begeleider in plaats van een lesgever. We leren hier op school samen te werken maar dat betekent niet dat je nooit zelfstandig werkt. Nee, samen en alleen gaan hier hand in hand. In de klas zie je verkeerslichten en als het licht op rood staat is de leerkracht even niet bereikbaar. Die helpt andere kinderen en heeft daar de aandacht volop voor nodig. Dat betekent dat jij als kind zelfstandige keuzes moet maken. Wacht ik totdat de juf weer beschikbaar is? Of sla ik die ene som even over en begin ik vast aan mijn taalopdrachten? We geven hier nooit op, geloven in kansrijk onderwijs voor iedereen.”
Wie is Kees Willemse?
“Ik ben een echte onderwijsman, in hart en nieren zelfs. Mijn vader was ooit hoofd der school in Drunen. Ik heb een fijne partner met wie ik mede verantwoordelijk ben voor vijf kinderen. Drie van hen (toevallig ‘mijn’ kinderen) werken in het onderwijs. Als tienjarig jochie zei ik, als gevraagd werd wat de kleine Kees later wilde worden: ik neem later de zaak van mijn vader over. Ik ben een levensgenieter, een echte Bourgondiër, ik houd van sport en lezen, ben graag buiten.”
Directeur Kees Willemse ziet uit naar de nieuw te bouwen school.
Dromen
Meneer Kees vertrouwt ons toe dat hij ’s nachts regelmatig denkt aan die nieuwe school. Aan de binnenkant van zijn ogen ziet hij dan een soepele overgang van binnen naar buiten met schuifpuien. Meer lessen buiten. De school zo bouwen dat samenwerken als vanzelf gaat. In het nabij gelegen park zie ik die nieuwe school graag verschijnen. De buurt halen we de school in en als school trekken we de buurt in. Een zandbak? Welnee, een grote hoop zand, een kopie van de Drunense Duinen.
Rol van de computer
Ook hier is de computer niet meer weg te denken. Meneer Kees zegt het aldus: “Er is hier aandacht voor digitale geletterdheid. Dat betekent echter niet dat kinderen de hele dag naar het blauwe scherm moeten kijken. Nee, we bieden dat heel gedoseerd aan. Kinderen moeten digitaal vaardig zijn, moeten mediawijs zijn. Dat laatste betekent dat je bij ons op school leert dat internet niet alleen kansen biedt maar ook vol gevaren en vreemde uitdagingen zit. Ben je bewust wat je zelf de wereld instuurt. Maar ook: wat kan de computer betekenen als ik een verslag moet maken, een opstel moet schrijven, enz.”
Kinderraad
We zijn welkom bij een bijeenkomst van de Kinderraad. Een soort Ondernemingsraad van kinderen uit de groepen 6, 7 en 8. Zes kinderen peilen in de klas(sen) waar de wensen liggen. Een kind schreef: 'Ik wil een kantine op school waar je autodrop kunt kopen.' Iemand anders stopte een briefje in de bus met daarop: 'Ik wil meer tijd voor kletsmomenten.' Wat de Kinderraad wel een goed idee vindt: 'Ik wil meer bewegen in en buiten de klas.' Onder het genot van een kopje thee praten de zes als echte klassenvertegenwoordigers. Voor de nieuwe school hebben ze volop ideetjes: groot schoolplein, eigen gymzaal, theater, strenger optreden tegen pestkoppen. Bij de rondvraag stelt iemand voor om de volgende keer iets lekkers bij de thee te serveren. Dat voorstel wordt door allen met gejuich ontvangen.